Bu dua, Əmirəl- möminin Əli bin Əbitalib (ə)- ın Oveys Qərəniyə öyrətdiyi bir duadır:
«وَ حَدَّثَنَا مُوسَى بْنُ زَیْدٍ عَنْ أُوَیْسٍ الْقَرَنِیِّ عَنْ عَلِیِّ بْنِ أَبِی طَالِبٍ (ع) قَالَ مَنْ دَعَا بِهَذِهِ الدَّعَوَاتِ اسْتَجَابَ اللَّهُ لَهُ وَ قَضَى جَمِیعَ حَوَائِجِهِ وَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص) وَ الَّذِی بَعَثَنِی بِالْحَقِّ نَبِیّاً إِنَّ مَنْ بَلَغَ إِلَیْهِ الْجُوعُ وَ الْعَطَشُ ثُمَّ قَامَ وَ دَعَا بِهَذِهِ الْأَسْمَاءِ أَطْعَمَهُ اللَّهُ وَ سَقَاهُ وَ لَوْ أَنَّهُ دَعَا بِهَذِهِ الْأَسْمَاءِ عَلَى جَبَلٍ بَیْنَهُ وَ بَیْنَ مَوْضِعٍ یُرِیدُهُ لَاتَّسَعَ الْجَبَلُ حَتَّى یَسْلُکَ فِیهِ إِلَى أَیْنَ یُرِیدُ وَ إِنْ دَعَا بِهَا إِلَى مَجْنُونٍ أَفَاقَ مِنْ جُنُونِهِ وَ إِنْ دَعَا بِهَا عَلَى امْرَأَةٍ قَدْ عَسُرَ عَلَیْهَا وَلَدُهَا هَوَّنَ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَیْهَا وِلَادَتَهَا قَالَ وَ الَّذِی بَعَثَنِی بِالْحَقِّ نَبِیّاً إِنَّ مَنْ دَعَا بِهَا أَرْبَعِینَ لَیْلَةً مِنْ لَیَالِی الْجُمُعَةِ غَفَرَ اللَّهُ لَهُ لِکُلِّ ذَنْبٍ بَیْنَهُ وَ بَیْنَ اللَّهِ وَ لَوْ أَنَّ رَجُلًا دَخَلَ عَلَى السُّلْطَانِ لَخَلَّصَهُ اللَّهُ مِنْ شَرِّهِ وَ مَنْ دَعَا بِهَا عِنْدَ مَنَامِهِ فَیَذْهَبُ [بِهِ] النَّوْمُ وَ هُوَ یَدْعُو بِهَا بَعَثَ اللَّهُ جَلَّ ذِکْرُهُ بِکُلِّ حَرْفٍ مِنْهُ سَبْعِینَ أَلْفَ مَلَکٍ مِنَ الرُّوحَانِیَّةِ وُجُوهُهُمْ أَحْسَنُ مِنَ الشَّمْسِ سَبْعِینَ أَلْفَ مَرَّةٍ یَسْتَغْفِرُونَ اللَّهَ وَ یَدْعُونَ لَهُ وَ یَکْتُبُونَ لَهُ الْحَسَنَاتِ وَ مَنْ دَعَا بِهَا وَ قَدِ ارْتَکَبَ الْکَبَائِرَ غُفِرَتْ لَهُ الذُّنُوبُ کُلُّهَا وَ إِنْ مَاتَ مِنْ لَیْلَتِهِ مَاتَ شَهِیداً ثُمَّ قَالَ لِی یَا أَبَا عَبْدِ اللَّهِ غُفِرَ لَهُ وَ لِأَهْلِ بَیْتِهِ وَ لِمُؤَذِّنِ مَسْجِدِهِ وَ لِإِمَامِهِ الْمُتَخَیَّرِ الدُّعَاءُ: یَا سَلَامُ الْمُؤْمِنُ الْمُهَیْمِنُ الْعَزِیزُ الْجَبَّارُ الْمُتَکَبِّرُ الطَّاهِرُ الْمُطَهَّرُ الْقَاهِرُ الْقَادِرُ الْمُقْتَدِرُ یَا مَنْ یُنَادِی مِنْ کُلِّ فَجٍّ عَمِیقٍ بِأَلْسِنَةٍ شَتَّى وَ لُغَاتٍ مُخْتَلِفَةٍ وَ حَوَائِجَ أُخْرَى یَا مَنْ لَا یَشْغَلُهُ شَأْنٌ عَنْ شَأْنٍ أَنْتَ الَّذِی لَا تُغَیِّرُکَ الْأَزْمِنَةُ وَ لَا تُحِیطُ بِکَ الْأَمْکِنَةُ وَ لَا تَأْخُذُکَ نَوْمٌ وَ لَا سِنَةٌ یَسِّرْ لِی مَا أَخَافُ عُسْرَهُ وَ فَرِّجْ لِی مِنْ أَمْرِی مَا أَخَافُ کَرْبَهُ وَ سَهِّلْ لِی مِنْ أَمْرِی مَا أَخَافُ حُزْنَهُ سُبْحَانَکَ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ- إِنِّی کُنْتُ مِنَ الظَّالِمِینَ عَمِلْتُ سُوءاً وَ ظَلَمْتُ نَفْسِی فَاغْفِرْ لِی إِنَّهُ لَا یَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلَّا أَنْتَ- وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِینَ وَ لَا حَوْلَ وَ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِاللَّهِ الْعَلِیِّ الْعَظِیمِ وَ صَلَّى اللَّهُ عَلَى نَبِیِّهِ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ سَلَّمَ تَسْلِیماً»[1]
İbn Tavus deyir: Musa bin Zeyd Oveys Qərənidən, o da Əmirəl möminin Əli bin Əbi Talib (ə)- dan bizim üçün nəql etdi: Hər kəs bu duanı oxusa, Allah- Taala onun bütün istəklərini yerinə yetirər. Allah Rəsulu (s) buyurur: Məni haqq olaraq Peyğəmbər göndərənə and olsun, aclıq və susuzluğa düçar olan hər şəxs bu duanı oxusa, Allah Taala onu doyurar və onun susuzluğunu su ilə sakitləşdirər. Onunla istədiyi yer arasında fasilə və mane yaradan dağa, bu duanı əgər bir nəfər oxusa, onun istədiyi yerə getməsi üçün, o dağ yol verər.
Əgər bu duanı dəliyə oxusalar ağıllı olar. Əgər bu duanı doğmağı çətin olan qadına oxusalar, Allah- Taala doğmağı onun üçün asan edər. Sonra buyurdu:
Məni Haqq olaraq Peyğəmbər göndərənə and olsun, hər kəs bu duanı qırx cümə gecəsi oxusa, Allah onun, özü ilə onun arasında olan hər günahını bağışlayar. Əgər bir nəfər zalım padşahın hüzuruna getsə və bu duanı o padşaha oxusa, Allah- Taala onu, padşahın şərrindən xilas edər.
Hər kəs bu duanı yatmaq istədiyi zaman oxusa, onu yuxu tutar. Allah- Taala bu duanın hər hərfinin sayı qədər, üzləri günəşdən parlaq olan yetmiş min ruhani mələk yaradar. Onlar yetmiş min nəfər, Allah- Taaladan onun bağışlanmasını istəyər, onun üçün dua edər və onun üçün yaxşı əməllər yazarlar. Hər kəs bu duanı oxusa, hətta böyük günah da etmiş olsa, onun bütün günahları bağışlanar və əgər həmin gecə ölsə, şəhid olacaq.
Ravi deyir: Sonra Əmirəl- möminin Əli bin Əbitalib (ə) mənə buyurdu: Ey Əba Əbdillah! Həqiqətən Allah onu, onun ailəsini, namaz qıldığı məscidin azan deyənini və iqtida etdiyi pişnamazı bağışlayar. O dua budur:
"Ey sağlamlıq verən, aman verən, saxlayan, qələbə çalan, əzəmətli, vəbərut və kibriya sahibi. Ey pak və pakizə. Ey çoxlu qüdrəti ilə çox qalib olan. Ey müxtəlif dillərdə, müxtəlif ləhcələrdə və çoxlu ehtiyaclarda yaxın və uzaqdan çağırılan. Ey o şəxs ki, onu bir iş digər bir işdən saxlamaz. Sən o şəxssən ki, zamanlar səni dəyişməz, məkanlarsəni əhatə etməz və səni nə yuxu tutar və nə də mürgüləmə. Çətinliyindən qorxduğumu asan et, qəmindən qorxduğumdan məni xilas et və narahatlığından qorxduğumu mənim üçün rahat et.
Səni gözəl təsbih edirəm. Səndən başqa Allah yoxdur. Həqiqətən mən özünə zülm edənlərdənəm. Öz nəfsimə zülm, pislik və günah etmişəm. Məni bağışla. Səndən qeyrisi günahları bağışlamaz. Təriflərin hamısı o Allaha layiqdir ki, aləmlərin Rəbbidir. Hər bir hərəkət və güc yalnız uca və böyük Allahın istəyi ilədir. Allah Peyğəmbərə və onun ailəsinə rəhmət göndərsin və onlara Allahın salamı çox olsun.
Sonda bir məsələni xatırlatmaq lazımçdır ki, bu duanın üstün və Quran ayələrindən götürülmüş və digər dualarda da ona oxşar məzmunun olmasına baxmayaraq, lakin sənəd cəhətdən mürsəldir və o qədər də, mötəbər deyil.
[1] - İbn Tavus, Əli bin Musa, Məhcud- dəəvat və mənhəcul- ibadat, Araşdırıcı, təshinçi, Karmani, Əbu Talib, muhərrir, Məhəmməd Həsən, səh 103- 104, Daruz- zəxair, Qum, çap birinci, 1411 hicri qəməri.