Mehriyyə ya sidaq kişi tərəfdən qadına, ona olan sevgisini və sədaqətini göstərmək üçün verilən bir hədiyyədir. Onun tarixçəsi də Həzrəti adəmin və Həvvanın evlənməsinə qayıdır ki, Allah Adəmdən istədi Həvva üçün bir mehriyyə versin. O da Adəm tərəfindən Həvvaya dini hökm və göstərişlərin öyrədilməsi idi.[1]
Həzrəti Fatimə (ə) üçün də digər qadınlar kimi həyat yoldaşı Həzrəti Əli (ə) tərəfindən mehriyyə təyin olunmuşdu. Amma bu qadının əzəmət və alicənablığı səbəb oldu ki, Allah taala da onun üçün bir mehriyyə təyin etsin və özü onu ödəsin. Bununla öz sevgi və məhəbbətini bu varlıq aləminin dürdanəsinə və digər insanlara bildirsin. Bu səbəbdən rəvayətlərin müxtəlifliyinə görə ya dünyanın dörddə birini yaxud beşdə birini, ya Behiştin üçdə birini onun mehriyyəsi və ya sidaqı qərar veribdir.[2]
İmam Baqir (ə) buyurur: “Allah taala yer üzündə dörd çayı Həzrəti Fatimənin mehriyyəsi qərar veribdir. O çaylar Fərat, Nil, Nəhrəvan və bəlx çaylarıdır”.[3]
Başqa bir rəvayətdə Əbu Bəsir İmam Sadiq (ə) dan nəql edir: “Həzrəti Fatimənin mehriyyəsi behişt və cəhənnəmdir. O həzrət dostlarını behiştə və düşmanlarını cəhənnəmə göndərəcək”.[4]
Bu rəvayətlərə nəzər saldıqda görürük ki, Allahın o həzrətə mehriyyə ünvanında verdiyi ən əsas məqam şəfaət etməsidir. O həzrətdə dostlarına şəfaət edəcək, amma düşmanlarına şəfaət etməyəcək.
Mümmkündür belə bir şübhə oyansın ki, şəfaət etmək qiyamətdə ancaq həzrəti Fatiməyə məxsus olmayacaq. Yəni digərlərinində şəfaət etmək haqqı və hüququ olacaq. Ona görə mümkündür Həzrəti Fatimə şəfaət etməsin amma digərləri qohumluq və ya dostluq və ya mərhəmət üzündən əhlibeyt düşmənlərini şəfaət etsinlər.
Bu düşüncəyə sahib çıxanların cavabında bu ayəyə istiniad edərək cavab veririk:
«... لايَشْفَعُونَ إِلاَّ لِمَنِ ارْتَضى‏ وَ هُمْ مِنْ خَشْيَتِهِ مُشْفِقُونَ»
“Onlar yalnız (Allahın) razı olduğu (izin verdiyi) kəslərdən ötrü şəfaət edə bilər və Onun heybətindən qorxarlar”.[5]
Buna əsasən şəfaət edənlər təkcə o şəxsləri şəfaət edə bilərlər ki, şəfaət etmələri Allahın razılığına səbəb olsun. Belə deyil ki, şəfaət etmə məqamı olan şəxs istədiyi hər şəxsi şəfaət etsin. Hətta əgər o şəxs Yezid ibn Müaviyə və ya Əmr bin As olsa belə. Əksinə Allahın razılığı o şəxsin şəfaətinə olmadan heç kəs şəfaət edə bilməz. Aydındır ki, Allah öz Peyğəmbərinə və əhli beytinə zülm edənlərin şəfaət olunmasına razı olmayacaq. Məxsusən o şəxslərə ki, zülm etdikdən sonar belə peşiman olmalarını ibraz və izhar etmədilər. Əksinə ömürlərinin sonunadək öz düşmənçilik və inadlarına davam etdilər.

---