برای مشخص‌شدن تفاوت معنای این واژه‌ها که تا حد زیادی با یکدیگر مترادف و متشابه می‌باشند، هرکدام از آنها را به طور جداگانه ترجمه کرده و مورد بررسی قرار می‌دهیم.

1. «اسف»: اسف به معنای حزن و غم شدید است که بر اثر از دست‌دادن چیزی بر انسان عارض می‌شود؛ اما معنای غضب و دیگر معانی که در برخی مواقع از آن فهمیده می‌شود، معنای مجازی آن است که توسط قرائن و شواهد به آن پی‌می‌بریم.[1]
2. «سخط»: سخط به معنای غضب شدیدی است که مقتضی عقوبت‌کردن باشد. البته هنگامی که این لغت در مورد خدا به کار می‌رود، به معنای نازل‌کردن عقوبت است.[2]
3. «غضب»: غضب به معنای فوران‌کردن خون قلب با قصد انتقام‌گرفتن است.[3] فرق بن سخط و غضب این است که سخط در مقابل رضا قرار دارد و غضب در مقابل رحمت.[4]
4. «غیظ»: شدت یافتن غضب را غیظ گویند. غیظ گرمایی است که انسان هنگام خشم به دلیل فوران خون توسط قلب، در بدن خود احساس می‌کند.[5]
5. «قلی»: قلی به معنای داشتن بغض و کراهت نسبت به چیزی است[6] که معنای آن با خشم و غضب متفاوت است. گفته می‌شود که اصل این ماده به معنای تضییق و در تنگنا قرار دادن است.[7]
6. «مقت»: مقت بغض شدید نسبت به کسی است که مرتکب امر قبیحی می‌شود.[8]

[1]. مصطفوی، حسن، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج 1، ص 86، تهران، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، 1360ش.

[2]. راغب اصفهانی، حسین بن محمد، المفردات فی غریب القرآن، تحقیق، صفوان عدنان، داودی، ص 402- 403، دمشق، بیروت، دار العلم، دار الشامیه، چاپ اول، 1412ق.

[3]. المفردات فی غریب القرآن، ص 608.

[4]. الحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج 5، ص 78.

[5]. المفردات فی غریب القرآن، ص 619.

[6]. قرشی، سید علی اکبر، قاموس قرآن، ج 6، ص 33، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ ششم، 1371ش.

[7]. التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، ج 9، ص 314.

[8]. فراهیدی، خلیل بن احمد، کتاب العین، ج 5، ص 132، قم، هجرت، چاپ دوم، 1410ق.