این عبارت دعایی است که گاهی برای برخی از صحابه استفاده می شود و معنایش عبارت است از: خداوند او را گرامی بدارد.
امّا اهل سنت معمولاً این دعا را در مورد علی (ع) به کار می برند، گفتنی است که اهل سنت زمانی که نام علی (ع) را می نویسند یا بر زبان جاری می کنند عبارت «کرّم الله وجهه» را پس از آن به کار می برند و دلیل آن را چنین بیان می کنند که "لم یشرک بالله طرفة عین ابدا"[1]و لَمْ یَعْبُدْ صَنَماً قَط.[2]
[1] علامه مجلسی، بحارالأنوار، ج 38، ص 63، مؤسسة الوفاء بیروت - لبنان، 1404 هجرى قمرى؛ سعید بن مسیّب می گوید: شنیدم شخصى از ابن عبّاس در باره علىّ بن ابى طالب (ع) پرسید و او گفت: علىّ بن ابى طالب بر دو قبله (بیت المقدس و کعبه) نماز خواند، و در هر دو بیعت (بیعت قبل از هجرت و بیعت رضوان) شرکت جست، و هرگز بتى نپرستید، و قمارى نباخت، او بر آئین پاک توحید به دنیا آمد، و به اندازه چشم به هم زدنى شرک نیاورد، فضائل پنج تن علیهم السلام در صحاح ششگانه اهل سنت، ج1، ص 320؛
البته بارها در عربستان و مکان های دیگر از برادران اهل سنت پرسیده شد و آنان همین عدم شرک امام علی (ع) را بیان کردند.
[2] بحارالأنوار، ج 40، ص 61.