ازدواج امر بسیار مقدس و مهمی است که آثار و نتایج مثبت بسیاری در زندگی فردی و اجتماعی بشر دارد که یکی از آثار آن پاسخ به نیازهای ضروری فطرت انسانی است که خالق متعال در وجود هر زن و مردی قرار داده است تا کمبودهای همدیگر را کامل نمایند. از این رو بسیار مورد سفارش اسلام قرار گرفته و راه کار های لازم در این زمینه از طرف پیشوایان معصوم (ع) ارائه گردیده است که عمل به آنها باعث فرجام خوش زندگی طرفین و سلامت جامعه خواهدبود. براین اساس هر جوان دختر و پسری که قصد دارد در این وادی قدم بگذارد باید دستورات مکتب را در نظر داشته باشد. یکی از دستورات دین در تمام زمینه ها این است که از هر آنچه باعث اتهام شما می شود دوری کنید.[1]
از آنجا که ازدواج دارای جنبه های مختلف است که یک جنبه آن جنبه ناموسی و حیثیتی افراد و خانواده هاست بنا بر این باید مراعات همه جوانب بشود. بنا براین شما می توانید به هر دختری که برای شریک زندگی خود مناسب می دانید و به او علاقه مند شده اید، پیشنهاد ازدواج بدهید ولی باید این کار به شکلی انجام شود که موجب اتهام هیچ یک از طرفین نشود. چرا شما می خواهید با پنهان کاری، این امر مقدس را به یک ناهنجاری اخلاقی و اجتماعی تبدیل سازید. اگر پدر و مادر شما با ازدواج شما مخالفند و دلیل منطقی قابل قبول ندارند از دیگر نزدیکان خود کمک بگیرید، اگر همه نزدیکان شما مخالفند از بزرگان محل مثل روحانی محل، استاد، معلم، مدیر مافوق، همکار یا ...، کمک بگیرید در هرحال مخفی کاری در امر مبارک ازدواج حتی انسانهای پاک را در معرض تهمت قرار می دهد و شیرینی آن را در کام دو طرف تلخ می سازد.
[1] ِ بحارالأنوار، ج72، ص 90. أَمِیرُ الْمُؤْمِنِینَ (ع) عِنْدَ وَفَاتِهِ: إِیَّاکَ وَ مَوَاطِنَ التُّهَمَةِ وَ الْمَجْلِسَ الْمَظْنُونَ بِهِ السُّوءُ فَإِنَّ قَرِینَ السَّوْءِ یَغُرُّ جَلِیسَهُ.