در تاریخ نقل‌هایی اندک، پیرامون زنی به نام «بُکارة هلالیة» آمده است؛ لذا اطلاعات ما پیرامون ایشان نیز محدود است.
به حسب نقل‌ها، او در جنگ صفین اشعاری را به نفع امیر‌المؤمنین علی(ع) سروده است:
«(سال‌ها بعد از جنگ صفین) بکاره هلالیه بر معاویه بن أبی سفیان وارد شد، در حالی که سن زیاد، چشمانش را کم سو کرده و بدنش نیز ضعیف شده بود ... عمرو بن عاص گفت: بخدا قسم او (بکاره) همان است که در صفین می‌گفت:
«اترى ابن هند للخلافه مالکا هیهات ذاک و ان اراد بعید
منتک نفسک فى الخلاء ضلاله اغراک عمرو للشقا و سعید».
آیا پسر هند را صاحب و مالک خلافت مى‌پندارید!؟ این غصه آور است اگر چه خلافت او بعید است، نفس تو (معاویه) از روى گمراهى تو را آرزومند خلافت کرده و عمرو و سعید هم ترا فریب داده‌اند».[1]
شهرت این زن بیشتر به جهت اشعار او در صفین است و در غیر این موارد، اطلاعات چندانی از او در دست نیست.