در مورد دیدگاه شیعه نسبت به علم انبیای الهی پاسخهای 2544 نمایه «ویژگی علم انبیا» و نمایه 189 «علم اولیای خدا» را مطالعه کنید.
اما در مورد دیدگاه اهل سنت، آنچه به اجمال میتوان گفت این است که از نظر اهل سنت منبع اصلی علم انبیا خبرهایی است که از خداوند دریافت میکنند که این اخبار یا از طریق وحی(انزال کتاب) در اختیار آنان قرار میگیرد یا از راه الهامات(غیر وحی) در بیداری یا الهامات در عالم خواب و رؤیا.[1]
اما در مورد قلمرو علم انبیای الهی از دیدگاه اهل سنت چند مورد را به عنوان قلمرو علم انبیا میتوان بیان کرد که از نظر اهل سنت انبیا باید در این موارد آگاهی و علم داشته باشند:
1. در مورد احکامی که عقل به تنهایی توان درک آنها را ندارد؛ مانند معاد جسمانی و غیره
2. در مورد زیبایی و زشتی (حسن و قبح) اعمال.
3. در باره منافع و ضرر غذاها و داروها.
4. در مورد راه و روش تعلیم و تربیت درست انسانها.
5. در باره عالم آخرت و چگونگی ثواب و عقاب در آنجا و... .[2]
[1]. سعد الدین تفتازانى، شرح المقاصد، ج 5، ص 6، الشریف الرضی، قم، چاپ: اول، 1409ق، «النبی هو المخبر عن اللّه تعالى بکتاب أو إلهام أو تنبیه فی المنام».
[2]. همان، «این مطلب را میتوان از نکاتی که تفتازانی در مورد فواید بعثت انبیا بیان کرده است به دست آورد. وی در مورد فواید بعثت انبیا میگوید: «منها معارضة العقل فیما یستقل بمعرفته مثل وجود الباری، و علمه، و قدرته لِئَلَّا یَکُونَ لِلنَّاسِ عَلَى اللَّهِ حُجَّةٌ بَعْدَ الرُّسُلِ و منها استفادة الحکم من النبی فیما لا یستقل به العقل مثل الکلام و الرؤیة، و المعاد الجسمانی، و منها إزالة الخوف الحاصل عند الإتیان بالحسنات لکونه تصرفا فی ملک اللّه بغیر إذنه، و عند ترکها لکونه ترک طاعة، و منها بیان حال الأفعال التی تحسن تارة و تقبح أخرى من غیر اهتداء العقل إلى مواقعها، و منها بیان منافع الأغذیة و الأدویة و مضارها التی لا تفی بها التجربة إلا بعد أدوار و أطوار مع ما فیها من الأخطار، و منها تکمیل النفوس البشریة بحسب استعداداتهم المختلفة فی العلمیات و العملیات. و منها تعلیم الصنائع الخفیة من الخاصیات و الضروریات، و منها تعلیمهم الأخلاق الفاضلة الراجعة إلى الأشخاص و السیاسات الکاملة العائدة إلى الجماعات من المنازل و المدن، و منها الإخبار بتفاصیل ثواب المطیع، و عقاب العاصی، ترغیبا فی الحسنات، و تحذیرا عن السیئات إلى غیر ذلک من الفوائد».