اوصاف خداوند را از سه راه می‌توان شناخت:
1. عقل: راه اول راه عقلی است؛ چنان‌که در کتاب‌های کلامی و فلسفی از این‌راه استفاده می‌کنند. برای اطلاع بیشتر رجوع شود به کتاب‌هایی؛ مانند شرح تجرید الاعتقاد خواجه نصیر طوسی، بدایة الحکمه و نهایة الحکمه علامه طباطبایی[1] و... .
2. نقل: راه دوم راه نقلی است؛ یعنی رجوع به آیات و روایات. چنان‌که خواجه طوسی پس از راه عقلی به نصوص نقلی نیز اشاره می‌کند.[2]
3. شهود: راه سوم راه شهود و دریافت وجدانی است؛ در این‌راه شخص به واسطه ریاضت و پیمودن سیر و سلوک، برخی از صفات خدا را با تمام وجود خود دریافت می‌کند.
در میان این راه‌ها هر چند راه نقلی آسان و مطمئن‌ترین راه‌ها است، اما خالی از مشکلات نیست؛ زیرا معانی و مفاهیم ظاهری و ابتدایی بسیاری از آیات و روایات در این باب قابل تمسک نیست؛ به بیان دیگر، درک مقصود واقعی آیات و روایات در این زمینه بدون استمداد از معارف عقلی مشکل است. در نتیجه راه نقلی به همراه راه عقلی را می‌توان آسان‌ترین و مطمئن‌ترین راه معرفی کرد.
[1]. شعرانى، ابو الحسن، شرح فارسى تجرید الاعتقاد، ص 390 - ۴۲۱، اسلامیه، تهران؛ طباطبایی، محمد حسین، بدایة الحکمة، ص 19۹ -۲۱۳، مؤسسه النشر الاسلامی، چاپ 19، 1423ق؛ نهایة الحکمة، ص 2۸۳- ۲۹۲، چاپ پنجم، 1404 ق.
[2]. شرح فارسى تجرید الاعتقاد، ص 401.