1. ستار العیوب بودن خداوند هیچ منافاتی با چشم برزخی دادن به برخی افراد ندارد. این‌که خداوند ستار العیوب است، به این معنا نیست که تمام گناهان را می‌پوشاند؛ بنده هر گناهی خواست بکند و خاطرش جمع باشد که خداوند گناهانش را می‌پوشاند. خداوند ستار العیوب است به این معنا است که با بندگانش از سر مدارا برخورد می‌کند، اگر انسان‌های مؤمن خطا و لغزشی از سر غفلت و جهل مرتکب شدند، آنها را می‌پوشاند تا بنده گناه‌کار به خود آید و به مسیر بندگی بازگردد. پروردگار متعال در مورد مؤمنان و توبه کنندگان واقعی ستار العیوب است و خطاهایشان را بر چشمان برزخی می‌پوشاند.
2. خداوند برخی از اعمال و گناهان ما را می‌پوشاند، اما برخی از گناهان ما به طور طبیعی بر انسان‌هایی پوشیده نمی‌ماند. بر اساس روایات شیعه، اعمال ما به ائمه(ع) عرضه می‌شود،[1] و طبیعی است که آنها از اعمال ما مطلع می‌شوند.
3. براساس اعتقاد به تجسم اعمال، تمام اعمال بندگان از ثواب و عقاب تجسم پیدا می‌کند و باقی می‌ماند. بدیهی است که بسیاری از اولیای الهی که به امور کائنات احاطه دارند، از این اعمال مطلع هستند. ستاریت خداوند اقتضا می‌کند که آنها این گناهان را به روی ما نمی‌آورند.
۴. تصور کنید اگر راننده متخلفی از چراغ قرمز عبور کند در حالی‌که دوربین نصب شده در سر چهار راه کار خلاف قانون او را ضبط می‌کند، به طور طبیعی کسانی که پشت دوربین نشسته‌اند کار خلاف قانون راننده متخلف را می‌بینند، و این امر طبیعی است، اما این خلاف را به تمام مردم اعلام نمی‌کنند -البته ممکن است برای فردی که بسیار متخلف است این‌کار را هم بکنند- پس نصب دوربین برای پیش‌گیری از تخلف و هشداری برای رانندگان است و خلاف عدالت نیست. این‌گونه است چشم برزخی.
۵. انسان‌های مؤمن از این جهت ترسی ندارند و آن‌را در تضاد با ستاریت نمی‌دانند، بلکه آن‌را مانند دوربین سر چهار راه به عنوان علامت هشدار و باز دارنده تصور می‌کنند. وانگهی آنان بر این باورند انسانی که با بندگی و اطاعت و ریاضت نفس از فرامین و دستورات الهی پیروی می‌کند و نفس خود را از سرپیچی و نافرمانی حفظ می‌کند، اگر به این جایگاه و مقام برسد، عین عدالت است. اما افراد نافرمان و متخلف‌اند که از آن واهمه دارند؛ انسانی که خدا را گناه می‌کند و از او ترسی ندارد، از چشم برزخی چه هراسی دارد؟!
برای آگاهی بیشتر پاسخ 26482(پوشاندن عیوب و گناهان بندگان در قیامت) را مطالعه کنید.