کد سایت
fa30014
کد بایگانی
36259
نمایه
مظلومیت امام حسین(ع)
طبقه بندی موضوعی
حوادث روز عاشورا
خلاصه پرسش
یکی از وقایعی که در عاشورا به بدی از آن یاد میشود، مسئله سر بریدن است! سؤالی که مطرح است این است که حضرت علی(ع) هم در جنگ احزاب سر عمرو بن عبدود را زنده برید. لطفاً بفرمایید اگر بد است این هم بد است، چه فرقی میکند سربریدن در جنگ احزاب با سر بریدن در عاشورا؟!
پرسش
یکی از وقایعی که برای عاشورا ذکر میشود و به بدی یاد میشود که حق هم همین است سر بریدن است، ولی سؤالی که مطرح است حضرت امیر(ع) هم در جنگ احزاب سر عمرو بن عبدود را زنده برید. لطفاً مرا روشن کنید که اگر بد است این هم بد است، شمشیر را میکرد در قلبش و به درک واصل میکرد؟
پاسخ اجمالی
اولاً: هنگامی که فردی استحقاق کشته شدن را داشته باشد، تفاوت چندانی نمیکند که با شمشیر کشته شود یا با نیزه و ... ثانیاً: در جریان کشته شدن عمر بن عبدود به دست علی(ع) در یک نبرد برابر دو نفر مقابل هم قرار گرفتند و یکی بر دیگری غلبه پیدا کرد و او را کشت. اما آنچه در ارتباط با مظلومیت امام حسین(ع) از آن یاد میشود، تنها بریده شدن سر ایشان نیست، بلکه مظلومیت ایشان آنجا است که؛ اولاً: آنحضرت و یارانش بدون هیچ گناهی در یک نبرد نابرابر که ابتداییترین قوانین جنگی در آن رعایت نشده است به شهادت رسیدند.
ثانیاً: مظلومیت ایشان از آنرو است که همان مردمی که از او دعوت کرده برای رهبری امت اسلامی، همانها در کنار رود فرات بدون آنکه خونى را از او طلبکار باشند و خواستار قصاص شوند او را سر بریدند: «وَ فِی کَلَامٍ عَنْ زَیْنِ الْعَابِدِینَ (ع) أَنَا عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ الْمَذْبُوحِ بِشَطِّ الْفُرَاتِ عَنْ غَیْرِ دَخْلٍ عَلَى تُرَات».[1]
ثالثاً: در حالیکه در کنار رود فرات بودند دشمنان ابتداییترین حقوق انسانی را مراعات نکردند؛ یعنی خانواده و فرزندان کوچک را از نوشیدن آب منع کردند؛ فرزند شش ماهه را هدف تیر قرار دادند و به شهادت رساندند؛ به خیمههای اهل بیت امام حسین(ع) حمله کرده آنها را آتش زدند؛ زنان و دختران خرد سال را اسیر کرده و منزل به منزل تا شام به اسارت برده و به آنها توهین کردند.
و....
ثانیاً: مظلومیت ایشان از آنرو است که همان مردمی که از او دعوت کرده برای رهبری امت اسلامی، همانها در کنار رود فرات بدون آنکه خونى را از او طلبکار باشند و خواستار قصاص شوند او را سر بریدند: «وَ فِی کَلَامٍ عَنْ زَیْنِ الْعَابِدِینَ (ع) أَنَا عَلِیُّ بْنُ الْحُسَیْنِ الْمَذْبُوحِ بِشَطِّ الْفُرَاتِ عَنْ غَیْرِ دَخْلٍ عَلَى تُرَات».[1]
ثالثاً: در حالیکه در کنار رود فرات بودند دشمنان ابتداییترین حقوق انسانی را مراعات نکردند؛ یعنی خانواده و فرزندان کوچک را از نوشیدن آب منع کردند؛ فرزند شش ماهه را هدف تیر قرار دادند و به شهادت رساندند؛ به خیمههای اهل بیت امام حسین(ع) حمله کرده آنها را آتش زدند؛ زنان و دختران خرد سال را اسیر کرده و منزل به منزل تا شام به اسارت برده و به آنها توهین کردند.
و....
[1]. ابن شهر آشوب مازندرانی، مناقب آل أبی طالب علیهم السلام (لابن شهرآشوب)، ج 4، ص 115، علامه، قم، چاپ اول، 1379ق.