کد سایت
fa31565
کد بایگانی
38285
نمایه
استحباب خریدن کفن
طبقه بندی موضوعی
کفن و دفن
برچسب
مستحب|خریدن کفن|نگاه به کفن
خلاصه پرسش
آیا خریدن کفن خوب است؟
پرسش
آیا خریدن کفن خوب است؟
پاسخ اجمالی
با توجه به روایاتی که در این باره نقل شده، خرید کفن کار مستحب[1] و پسندیده‌ای است و نگاه به آن نیز دارای ثواب و پاداش است:
1. امام صادق(ع) می‌فرماید: «هر کس کفنش را در خانه‌اش داشته باشد، نام او جزو غافلان نوشته نمی‌شود؛ و هرگاه که بدان نگاه کند ثواب و پاداش خواهد داشت».[2]
2. امام موسى بن جعفر(ع) پیش از وفاتش فرمود: «ما اهل بیتى هستیم که مهریّه‌هاى زنان، و هزینه حجّ کسى که از ما حجّ بجا نیاورده، و کفن‌هاى مردگانمان از اموال پاکیزه و بی‌شبهه می‌باشد، و کفن من نیز نزد خودم موجود است».[3]
سید ابن طاووس درباره آماده کردن کفن و نگاه کردن به آن می‌گوید: «گفته نشود که آماده کردن کفن پیش از مرگ، از ائمّه - علیهم أفضل السلام - روایت نشده است؛ زیرا این مطلب در روایات موجود است، چنان‌که مستحب است انسان علاوه بر آماده کردن کفن، در حال حیات گاه گاهى به آن نگاه کند. من نیز گاه گاهى کفن خویش را بیرون می‌آورم و نیک بدان می‌نگرم، به گونه‌اى که گویى می‌بینم: مرا در آن پیچیده‌اند و من در پیشگاه حضرت حقّ قرار دارم و بر خداوند - جلّ جلاله- عرضه نموده‌اند».[4]
1. امام صادق(ع) می‌فرماید: «هر کس کفنش را در خانه‌اش داشته باشد، نام او جزو غافلان نوشته نمی‌شود؛ و هرگاه که بدان نگاه کند ثواب و پاداش خواهد داشت».[2]
2. امام موسى بن جعفر(ع) پیش از وفاتش فرمود: «ما اهل بیتى هستیم که مهریّه‌هاى زنان، و هزینه حجّ کسى که از ما حجّ بجا نیاورده، و کفن‌هاى مردگانمان از اموال پاکیزه و بی‌شبهه می‌باشد، و کفن من نیز نزد خودم موجود است».[3]
سید ابن طاووس درباره آماده کردن کفن و نگاه کردن به آن می‌گوید: «گفته نشود که آماده کردن کفن پیش از مرگ، از ائمّه - علیهم أفضل السلام - روایت نشده است؛ زیرا این مطلب در روایات موجود است، چنان‌که مستحب است انسان علاوه بر آماده کردن کفن، در حال حیات گاه گاهى به آن نگاه کند. من نیز گاه گاهى کفن خویش را بیرون می‌آورم و نیک بدان می‌نگرم، به گونه‌اى که گویى می‌بینم: مرا در آن پیچیده‌اند و من در پیشگاه حضرت حقّ قرار دارم و بر خداوند - جلّ جلاله- عرضه نموده‌اند».[4]
[1]. ر.ک: طباطبایی یزدی، سید محمد کاظم، العروة الوثقی (المحشّٰی)، گردآورنده: محسنی سبزواری، احمد، ج 2، ص 141 – 142، دفتر انتشارات اسلامی، قم، چاپ اول، 1419ق.
[2]. «أَبِی عَبْدِ اللَّهِ(ع) قَالَ مَنْ کَانَ کَفَنُهُ مَعَهُ فِی بَیْتِهِ لَمْ یُکْتَبْ مِنَ الْغَافِلِینَ وَ کَانَ مَأْجُوراً کُلَّمَا نَظَرَ إِلَیْه»؛ ابن طاووس، علی بن موسی، فلاح السائل و نجاح المسائل، ص 72، بوستان کتاب، قم، چاپ اول، 1406ق؛ شیخ حرّ عاملی، وسائل الشیعة، ج 3، ص 50، مؤسسه آل البیت(ع)، قم، چاپ اول، 1409ق.
[3]. «أَنَّ مَوْلَانَا مُوسَى بْنَ جَعْفَرٍ(ع) قَالَ قَبْلَ وَفَاتِهِ مَا هَذَا لَفْظُهُ إِنَّا أَهْلُ بَیْتٍ مُهُورُ نِسَائِنَا وَ حَجُّ صَرُورَتِنَا وَ أَکْفَانُ مَوْتَانَا مِنْ أَطْهَرِ أَمْوَالِنَا وَ عِنْدِی کَفَنِی»؛ فلاح السائل و نجاح المسائل، ص 72.
[4]. فلاح السائل و نجاح المسائل، ص 71.