در شش صورت اگر بدن یا لباس نمازگزار نجس باشد، نماز او صحیح است:
1. در جایى که به واسطۀ زخم یا جراحت یا دمل، لباس یا بدن به خون آلوده شده باشد.
2. در جایى که خون موجود در لباس کمتر از درهم باشد (درهم تقریباً به اندازۀ یک بند انگشتِ اشاره است). البته این مسئله در غیر از خون حیض، استحاضه و نفاس است.[1]
3. هر گاه لباسهاى کوچک (مانند جوراب،[2] کلاه، کمربند و...) او نجس باشد.
4. محمول متنجّس. [مثل دستمال متنجسی که در جیب نماز گزار باشد]
5. لباس زنى که پرستار بچّه است.[3]
6. در جایى که ناچار است با بدن یا لباس نجس نماز بخواند.[4]

---