اسلام دین عهد و پیمان است و یکی از علائم و صفات مؤمنان را وفای به عهد می داند. پیامبر اکرم (ص) فرمود :مؤمنان به شرط ها و تعهدات خود پای بند هستند.[1] متأسفانه بعضی از افراد به این امر مهم پای بند نیستند و هر جا منافع و هوا و هوس آنان ایجاب کند به راحتی عهد و پیمان های خود را زیر پا می گذارند که این امر از نظر اخلاقی بسیار ناپسند است. با توجه به این نکته، انسان های فهیم و زیرک تا اشخاص را در جریانات و حوادث گوناگون امتحان نکنند و به صداقت و راستگویی و وفای به عهد و پیمان آنان یقین پیدا نکنند، در هیچ کاری به آنها اعتماد نمی کنند. مخصوصاً در امر مهم انتخاب همسر و ازدواج که انسان می خواهد شریک زندگی خود را انتخاب نماید، و از این رو است که باید با تحقیق و بررسی و مشورت با افراد دانا و دلسوز باشد تا بتواند همسری را انتخاب کند که به عهد و پیمان خود وفادار باشد. یک دختر جوان باید توجه داشته باشد که افراد فریب کار و هوسباز بسیاری، در کمین آنان نشسته اند که اگر غفلت کنند با زبان چرب و نرم و وعده های دروغ و توخالی ازدواج و زندگی های رؤیایی، در صدد فریب و تاراج عفت آنانند که به محض گرفتن گوهر عفت، آنان را به حال خود رها خواهند کرد و یا به وادی فساد و تباهی اخلاقی می کشانند. بنا بر این اولاً قبل از تحقیق کامل و مشورت با پدر و مادر هیچ درخواست ازدواجی را نپذیرند و ثانیاً بعد پذیرش درخواست ازدواج و انتخاب همسر آینده خود قبل از ازدواج شرعی و قانونی و ثبت آن در دفاتر ثبتی معتبر، به هیچ یک از اعمال زنا شویی تن در ندهند که پشیمانی هیچ سودی ندارد.

مسلما کسی که خدعه و نیرنگ می زند و عهد شکنی می کند گناه کار است و شدت گناه او به میزان ضربه و ضرر و خسارتی است که طرف مقابل در اثر این کار او می بیند و باید به هر نحو که می تواند خسارت های روحی و جسمی او را جبران نماید و الا در قیامت در پیشگاه خداوند مسئول است و در آخرت باید جواب گو باشد.

برای آگاهی بیشتر رجوع شود به:

نمایه: ارتباط با نامحرم قبل از ازدواج، سؤال 1407 (سایت: 1427).