کد سایت
fa50000
کد بایگانی
61482
نمایه
ترک دیار در برابر بلایای جمعی
طبقه بندی موضوعی
حدیث,مسکن و محل زندگی
برچسب
مرگ|وظیفه|بلایا|کشتار جمعی|ترک دیار
خلاصه پرسش
آیا از پیشوایان دین حدیثی به این مضمون نقل شده است که هر جا مرگ دسته‌جمعی بود آن‌جا را ترک کنید؟
پرسش
آیا حدیثی از پیامبر(ص) به این مضمون نقل شده است که هر جا کشتار جمعی بود آن‌جا را ترک کنید؟
پاسخ اجمالی
در ارتباط با پرسش مطرح شده باید گفت که در روایتی چنین آمده است: «عَنْ عَلِیِّ بْنِ الْمُغِیرَةِ قَالَ قُلْتُ لِأَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع) الْقَوْمُ یَکُونُونَ فِی الْبَلَدِ یَقَعُ فِیهَا الْمَوْتُ أَ لَهُمْ أَنْ یَتَحَوَّلُوا عَنْهَا إِلَى غَیْرِهَا قَالَ نَعَمْ قُلْتُ بَلَغَنَا أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ (ص) عَابَ قَوْماً بِذَلِکَ فَقَالَ أُولَئِکَ کَانُوا رَتَبَةً بِإِزَاءِ الْعَدُوِّ فَأَمَرَهُمْ رَسُولُ اللَّهِ ص أَنْ یَثْبُتُوا فِی مَوَاضِعِهِمْ وَ لَا یَتَحَوَّلُوا مِنْهُ إِلَى غَیْرِهِ فَلَمَّا وَقَعَ فِیهِمُ الْمَوْتُ تَحَوَّلُوا مِنْ ذَلِکَ الْمَکَانِ إِلَى غَیْرِهِ فَکَانَ تَحْوِیلُهُمْ مِنْ ذَلِکَ الْمَکَانِ إِلَى غَیْرِهِ کَالْفِرَارِ مِنَ الزَّحْف»؛[1] راوی از على بن مغیره نقل کرده است: محضر مبارک امام صادق(ع) عرض کردم: مردم در شهر بوده و مرگ در بینشان واقع مىشود مثل این که مرض وباء در بین ایشان شایع مىگردد و آنها را از پاى در مىآورد، آیا مىتوانند از آن شهر گریخته و جاى دیگر بروند؟
حضرت فرمودند: آرى!
گفتم: شنیده‌ایم که رسول خدا(ص) گروهى را به خاطر این کار ملامت و سرزنش کردند؟
حضرت فرمودند: آنها گروهى بودند در مقابل دشمن که رسول خدا(ص) مأمورشان کرده بودند در جاى خود مانده و به جاى دیگرى نروند، وقتى مرگ و هلاکت در بینشان واقع شد از آن مکان به جاى دیگرى گریختند و این گریز به مثابه این بود که از صحنه جهاد گریخته بودند؛ از این‌رو مورد نهى و ملامت قرار گرفتند.
طبق این روایت اگر منظور از مرگ و کشتار، هجوم بی‌گانه و حمله به جان و مال مردم باشد، در این‌جا وظیفه افرادی که توانایی نبرد را دارند، ماندن و ایستادگی و دفاع است. اما اگر منظور مرگ و میر بر اثر حوادث و بلایای طبیعی باشد، می‌توان مهاجرت کرده و دیار خود را ترک گفت.
همچنین مهاجرت افرادی مانند خردسالان و کهنسالان که توانایی نبرد را ندارند ایرادی نخواهد داشت.
حضرت فرمودند: آرى!
گفتم: شنیده‌ایم که رسول خدا(ص) گروهى را به خاطر این کار ملامت و سرزنش کردند؟
حضرت فرمودند: آنها گروهى بودند در مقابل دشمن که رسول خدا(ص) مأمورشان کرده بودند در جاى خود مانده و به جاى دیگرى نروند، وقتى مرگ و هلاکت در بینشان واقع شد از آن مکان به جاى دیگرى گریختند و این گریز به مثابه این بود که از صحنه جهاد گریخته بودند؛ از این‌رو مورد نهى و ملامت قرار گرفتند.
طبق این روایت اگر منظور از مرگ و کشتار، هجوم بی‌گانه و حمله به جان و مال مردم باشد، در این‌جا وظیفه افرادی که توانایی نبرد را دارند، ماندن و ایستادگی و دفاع است. اما اگر منظور مرگ و میر بر اثر حوادث و بلایای طبیعی باشد، می‌توان مهاجرت کرده و دیار خود را ترک گفت.
همچنین مهاجرت افرادی مانند خردسالان و کهنسالان که توانایی نبرد را ندارند ایرادی نخواهد داشت.