کد سایت
fa75650
کد بایگانی
92409
نمایه
بررسی شناسایی پیکر امام حسین(ع) توسط حضرت زینب(س)
طبقه بندی موضوعی
تاریخ,اهل بیت و یاران
خلاصه پرسش
آیا زمانی که حضرت زینب(س) به دنبال پیکر امام حسین(ع) بود، خود پیکر حضرتشان با علامت و اشارهای، خواهرشان را در یافتن پیکر یاری نمودند؟!
پرسش
اینکه میگویند در پیدا کردن پیکر امام حسین(ع) توسط حضرت زینب(س) خود امام اشاره کردند، صحیح است؟
پاسخ اجمالی
در منابع روایی و مقاتل متقدم و متأخر چنین چیزی نیامده است، بلکه تنها اینگونه نقل شده است که:
پس از شهادت امام حسین(ع)، هنگام حرکت بازماندگان به سوی شام، زنان درخواست کردند که آنان را از کنار شهدا عبور دهند، هنگامى که به قتلگاه رسیده و مشاهده کردند که بند بند پیکرها از هم جدا شده، نوک نیزهها آنان را طعمه خویش قرار داده و باقیمانده پیکرشان لگدمال اسبان شده بود، همگى فریاد برآورده و بر سر و صورت خود میکوبیدند،[1] از این میان، زینب(س) فریاد زد: «یا محمّداه! خدای آسمان بر تو درود فرستاد، این کشته در بیابان افتاده حسین تو است، به خون خود آغشته و اعضای او قطع گشته، دختران تو اسیر شدهاند ...».[2]
البته در برخی از کتابهای معاصر این عبارت هم اضافه شده است که؛ آنگاه دستهاى خود را زیر بدن مقدّس امام(ع) برد، بدن را به آسمان بلند کرد و عرض کرد: «خدایا! این قربانى را از ما (آل محمّد) قبول فرما».[3]
با این وجود، اینکه حضرت زینب(س)، علامت و نشانهای از خود پیکر دریافت کرده باشد را در کتب معتبر نیافتیم.
پس از شهادت امام حسین(ع)، هنگام حرکت بازماندگان به سوی شام، زنان درخواست کردند که آنان را از کنار شهدا عبور دهند، هنگامى که به قتلگاه رسیده و مشاهده کردند که بند بند پیکرها از هم جدا شده، نوک نیزهها آنان را طعمه خویش قرار داده و باقیمانده پیکرشان لگدمال اسبان شده بود، همگى فریاد برآورده و بر سر و صورت خود میکوبیدند،[1] از این میان، زینب(س) فریاد زد: «یا محمّداه! خدای آسمان بر تو درود فرستاد، این کشته در بیابان افتاده حسین تو است، به خون خود آغشته و اعضای او قطع گشته، دختران تو اسیر شدهاند ...».[2]
البته در برخی از کتابهای معاصر این عبارت هم اضافه شده است که؛ آنگاه دستهاى خود را زیر بدن مقدّس امام(ع) برد، بدن را به آسمان بلند کرد و عرض کرد: «خدایا! این قربانى را از ما (آل محمّد) قبول فرما».[3]
با این وجود، اینکه حضرت زینب(س)، علامت و نشانهای از خود پیکر دریافت کرده باشد را در کتب معتبر نیافتیم.
[1]. سید بن طاوس، اللهوف فی قتلی الطفوف، ص 132 – 133، تهران، نشر جهان، چاپ اول، 1348ش.
[2]. همان، ص 133؛ ابن نما حلی، جعفر بن محمد، مثیر الأحزان، ص 77، قم، مدرسه امام مهدی، چاپ سوم، 1406ق؛ طبری، محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک(تاریخ طبری)، ج 5، ص 456، بیروت، دار التراث، چاپ دوم، 1387ق.
[3]. مقرّم، عبد الرزاق، مقتل الحسین(ع)، ص 322، بیروت، مؤسسة الخرسان للمطبوعات، 1426ق.