توجه به چند نکته می‌تواند شما را در دست‌یابی به جواب یاری رساند:
- یکی از غرایز قوی در انسان شهوت جنسی است که اگر طغیان و سرکشی کند، کنترل آن ناممکن یا مشکل خواهد بود.
- بروز و ظهور و غلبه غریزۀ شهوانی در انسان به صورت پلکانی و تدریجی است. به تعبیر قرآن کریم شیطان از طریق سیاست گام به گام به هدف خود می‌رسد.[1]
چنان‌که بررسی و ریشه‌یابی بسیاری از گناهان و جنایات که هر روز در جوامع مختلف رخ می‌دهد نشان دهندۀ همین موضوع است که از مسائل ناچیز و عادی آغاز شده‌اند.
به همین جهت جلوگیری از وسوسه‌های شیطانی در ابتدای امر و قدم اوّل آسان است؛ چون هنوز موقعیت شیطان و غرایز شهوانی ضعیف است، ولی اگر فردی در قدم اوّل از شیطان و هوا و هوس تبعیت کند، موقعیت خود را در مقابله با آنها تضعیف نموده و باعث تقویت نیروهای شیطانی و غرایز شهوانی خواهد شد. در آن صورت مقاومت مشکل‌تر خواهد شد. و به عبارتی همیشه پیش‌گیری راحت‌تر از درمان است.
- بی‌گمان شوخی با جنس مخالف، اگرچه رکیک هم نباشد زمینه را برای انحراف و تسلط شیطان فراهم می‌کند.
به همین جهات اسلام در مبارزه با انحراف از زمینه‌های آن نیز جلوگیری به عمل آورد؛ مثلاً مردها را از نشستن در جای زن قبل از سرد شدن، نهی نمود.[2] یا به زن‌ها دستور داده در برخورد با نامحرم نرمی و ملاطفت نشان ندهند.[3]
نتیجه این‌که بهتر است از شوخی با نامحرم، اگرچه رکیک هم نباشد اجتناب کرد.[4]
استفتایی که از دفتر مراجع عظام در این زمینه شده ، به شرح ذیل است:
- چت کردن با جنس مخالف و رد و بدل کردن صحبت‌های معمولی چه حکمی دارد؟
همۀ مراجع: در صورتی که خوف فتنه و کشیده شدن به گناه وجود داشته باشد جایز نیست.
- شوخی کردن با نامحرم چه حکمی دارد؟
همۀ مراجع: اگر با قصد لذت (جنسی) باشد و یا بترسد به گناه بیفتد، جایز نیست.[5]
تذکر نکته‌ای در پایان ضروری است:
آنچه بیان شد یک حکم کلی است و از این جهت فرقی بین انواع شوخی (شوخی از طریق چت و پیام کوتاه و...) و بین انواع نامحرم‌ها (هم‌کلاسی‌ها و غیر آن)، وجود ندارد؛ یعنی اگر شوخی با نامحرم، به قصد لذت باشد، یا خوف فتنه و کشیده شدن به گناه وجود داشته باشد، از حکم حرمت برخوردار است، اگرچه آن نامحرم هم‌کلاسی باشد و این شوخی هم از طریق پیام کوتاه، انجام شده باشد.
[1]. بقره، 168. "وَ لا تَتَّبِعُوا خُطُواتِ الشَّیْطانِ إِنَّهُ لَکُمْ عَدُوٌّ مُبینٌ".
[2]. شیخ صدوق، من لا یحضره الفقیه، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، ج 3، ص 467، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ دوم، 1413ق. "إِذَا جَلَسَتِ الْمَرْأَةُ مَجْلِساً فَقَامَتْ عَنْهُ فَلَا یَجْلِسُ فِی مَجْلِسِهَا أَحَدٌ حَتَّى یَبْرُدَ".
[3]. الاحزاب، 32. "فَلا تَخْضَعْنَ بِالْقَوْلِ فَیَطْمَعَ الَّذی فی قَلْبِهِ مَرَضٌ".
[4]. «دست دادن مرد و زن نا محرم»، 527؛ «حد پوشش زن در مقابل محارم»، 4037؛ «لمس و در آغوش گرفتن نا محرم»، 6074؛ «شوخی با زنان محرم و نامحرم»، 9713.
[5]. رسالۀ دانشجویی، ص 191و 192.