پاسخ قسمت (الف):

از نظر اسلام برای جلو گیری از اشاعه فحشا و حفظ آبرو و ارزش افراد حق ندارید روابط و گناهانی را که مرتکب شده اید، برای کسی بیان کنید و تنها باید در پیشگاه خداوند به گناه خود اعتراف و از کارهای گذشته خود واقعاً توبه کنید که انشاء الله امید عفو و بخشش وجود دارد.[1]

بنابراین، شما نباید ارتباط گذشته خود را به خواستگارها اطلاع دهید و آبروی خود را مورد خطر دهید. از دیدگاه اسلام، آگاهی دادن به دیگران درباره گناهی که انجام شده، خود گناه کبیره است.

پاسخ قسمت (ب) و (ج):

در این مورد نباید دروغ بگوید؛ و اگر خواستگار بفهمد حق فسخ و بهم زدن عقد را دارد.

آیت الله بهجت: اگر بودن بکارت در ضمن عقد شرط نشده و یا عقد مبنى بر ثبوت آن نبوده، باعث خیار (فسخ و بهم زدن عقد) نمى شود.[2]

آیت الله صافی گلپایگانی: جرّاحی برای ترمیم بکارت اگر موجب نظر و لمس غیر شوهر باشد حرام است، و در صورت ترمیم چنان چه شوهر در موقع ازدواج شرط بکارت کند یا عقد را مبنی بر بکارت دختر جاری کنند، و بکارت بر اثر نزدیکی بر طرف شده باشد، حق فسخ برای شوهر وجود دارد و جرّاحی، در آن تأثیری ندارد.[3]

پاسخ حضرت آیت الله هادوی تهرانی (دامت برکاته) به این شرح است:

1.اظهار گناهی که شخص مرتکب شده است در نزد دیگران، مگر در موارد خاص، حرام و گناه است و شخص باید از شخصیت خود حفاظت کند. بنابراین، شما حق ندارید ارتباط نامشروع خود را برای دیگران بازگو نمایید.

2.دروغ گفتن یا نیرنگ نمودن در قراردادها از جمله نکاح و ازدواج جایز نیست، ولی گفتن حقیقت واجب نمی باشد و در اینجا حرام است.

3.اگر باکره بودن دختر شرط ضمن عقد ازدواج باشد اگر چه این شرط از شرایط موجود اجتماعی و فرهنگی فهمیده شود و در عقد ذکر نشود، در صورت علم شوهر به خلاف آن، حق فسخ برای وی وجود دارد؛ ولی عقد بدون فسخ شوهر باطل نیست، هر چند به دلیل جهل او به عدم (وجود) شرط (بکارت[4]) و (یا) عدم اعمال فسخ باشد.

در این مورد به فتوای مرجع تقلید خود عمل نماید.

برای آگاهی از لحاظ روان شناسی و مشاوره پاسخ های 7895 (کاربر) و 1044 (سایت: 1110) و 6669 (سایت: 6745) را مطالعه نمائید.