ถ้าหากบุคคลหนึ่ง (ด้วยเงื่อนไขสำหรับการทพำพันธสัญญาซึ่งมีกล่าวไว้ในริซาละฮฺต่างๆ ของเตาฎีฮุลมะซาอิลของมะรอญิอฺตักลีดกล่าวไว้[1]) เขาได้สัญญาต่ออัลลอฮฺ (ซบ.) แต่ไม่ได้ทำตามข้อสัญญานั้น (ซึ่งไม่แตกต่างกันว่าเขาได้สัญญาว่าจะกระทำหรือจะละเว้นสิ่งนั้น) ต้องจ่ายกะฟาะเราะฮฺ หมายถึง เลื้องอาหารคนจนให้อิ่ม 60 คน หรือถือศีลอดติดต่อกัน 60 วัน[2] หรือปล่ยอทานให้อิสระหนึ่งคน[3]
[1] เช่น สัญญาว่าจะกระทำสิ่งที่ดีกว่า (หมายถึงการกระทำสิ่งนั้นดีกว่าการละเว้น) และมีการกล่าวข้อสัญญา คือการกล่าวว่า:<<ฉันขอสัญญาต่ออัลลอฮฺว่า จะไม่กระทำสิ่งนั้นอีก>> แต่ถ้าไม่ได้กล่าถ้อยสัญญาออกมา แน่นอน โดยหลักการแล้วไม่ถือว่าสิ่งนั้นจะยังประโยชน์อันใดทั้งสิ้น ข้อสัญญาของเขาไม่เชื่อถือไม่ได้ ศึกษาเพิ่มเติมจาก : หนังสือเตาฎีฮุลมะซาอิล มะรอญิอฺตักลีด, เล่ม 2, หน้า622, ข้อที่ 3667,2668
[2] ช่วงเวลาของการถือศีลอดกะฟะเราะฮฺช่วงรกต้องถือ 31 วันติดต่อกัน ؛ แต่ส่วนที่เหลืออีก 29 วันสามารถถือได้ในวันอื่น หรือถือศีลอดโดยทิ้งช่วงให้ห่างกันก็ได้
[3] เตาฎีฮุลมะซาอิล มะรอญิอฺ เล่ม 2, หน้า622, ข้อที่ 2669