Vəsiyyət kəlməsi ərəb dilindən mənsı " sifariş" kimi mənalanır. İmam Əlinin (əleyhissalam)yazdığı məktub şəri vəsiyyətnamə hesab olunmur. Şəri vəsiyyətnamədə insan öz malına, sərvətinə görə sifarişlər edir ki, onun ölümündən sonra necə rəftar və sərf etsinlər. Bu məktub, zahirdə İmam Həsənə (əleyhissalam)və ya keçən bəhsdə cavabında dediyimiz[1] kimi Məhəmməd ibn Hənəfiyyəyə ünvanlanıb amma, əslində bütün tarix boyu insanlara və xüsusilə müsəlmanlara xitab olunur. Bu sifarişnamə, dini maarif və həqiqətlər çərçivəsində, İmam Əlinin (əleyhissalam)ömrünün sərmayəsi olan təcrübələr nəticəsində ələ gələn sifarişnamə şəkilində övladlarına və bütün həqiqət ardınca olan insanlara ünvanlanıb. Başqa sözlə desək, bu məktub,Həzərtin ömür səhifəsində cəm etdiyi təcrübələr toplumu olub, mədəni vəsiyyətnamə kimi övladı və insanlara təqdim olunur.
İmamın (əleyhissalam)məktubunun İmam Həsənə (əleyhissalam)və ya Məhəmməd ibn Hənəfiyyəyə tuşlanması əslində, bir növ yazılmamış qanunlardandır ki, tarix boyu böyük şəsiyyətlər və dini dahilər, siyasi insanlar və hünər sahibləri ...ömür boyu ələ gətirdikləri təcrübələri və nəzərlərini elmi və mədəni şəkildə yazılı olaraq öz övladına və onun timsalında bütün bəşər övladına xitab edir ki, ondan bəhrələsinlər və həyatda həmişə əsl həqiqət xəttini çıraq kimi gözləri önünüdə tutsunlar.[2]

---