از قرآن کریم استفاده میشود که پروردگار بزرگ، روح مردگان را در عالم مخصوص نگه مىدارد و در صورت دیر دفن شدن صدمه ای به روح نمی رسد؛ با این حال، بر اساس روایات شایسته است که جنازه را زودتر دفن کرد.
1. موقع مرگ، ارتباط روح با بدن قطع میشود و از قرآن کریم استفاده مىشود که پروردگار بزرگ، روح مردگان را در عالم مخصوص نگه مىدارد.[1] و این گونه نیست که اگر جنازه دیر دفن شود، صدمه ای به روح برساند و یا آن که مانند جسم بدبو شود.
2. البته یکی از مستحبات درباره جنازه این است که زودتر کفن و دفن او را انجام داد؛ چنانچه در احادیث هم به آن تصریح شده است:
رسول خدا (ص) فرمود: «بزرگداشت و کرامت میّت آن است که او را هر چه زودتر تجهیز کرده و به قبر رسانند، و کار او را پایان بخشند».[2]
و نیز آن حضرت فرمود: «مبادا هرگز کسى از شما را بیابم که مردهاى داشته باشد که شب از دنیا رفته و او انتظار صبح را بکشد تا او را تجهیز و تدفین کند، یا کسى مردهاش در روز از دنیا رفته و او انتظار فرا رسیدن شب را بکشد و کارى براى میّت انجام ندهد. براى مردگان خود انتظار طلوع یا غروب آفتاب را نکشید، بلکه در مورد آنها شتاب کنید و به زودى آنها را به آرامگاهشان برسانید تا خداوند -عزّ و جلّ- شما را مورد رحمت خویش قرار دهد، مردم نیز در پاسخ آن حضرت گفتند: و خداوند تو را نیز مورد رحمت قرار دهد [که راه جلب رحمت الهى را به ما نشان دادی]».[3]
[1] برای آگاهی بیشتر نمایه «خواب و مرگ نفس و روح انسان»، سؤال 96 (سایت: 2388) را مطالعه نمایید.
[2] شیخ صدوق، من لایحضره الفقیه، ج 1، ص 140، نشر جامعه مدرسین، قم، چاپ دوم، 1404ق.
[3] همان.