اسلام به اصل ازدواج به عنوان یکی از ارزش های انسانی و اسلامی اهمیت بسیاری داده است. همچنین برگزاری مراسم، ولیمه ازدواج و اطعام مردم را مستحب و نیکو شمرده است. معیار اسلام این است که این مجالس آلوده به گناه برگزار نشود و اسراف و تبذیری در آنها صورت نگیرد.
ازدواج نیکوترین و دوست داشتنی ترین بنیاد در اسلام است[1] و کسی که ازدواج کند نصف دین خود را حفظ کرده است.[2] مراسم ازدواج یکی از شیرین ترین لحظات زندگی هر زوج و پدر و مادر و نزدیکان او است. بنابراین، باید به همراه برنامه های مثبت و سالم برگزار شود، تا موجب برکت و مبارکی در زندگی زوج جوان شود. خوشبختانه امروزه در جامعه اسلامی ما در خانواده های زیادی این مراسم به صورتی زیبا، شاد و متناسب با فرهنگ اسلامی و ایرانی برگزار می گردد. برخی از معیار ها و شرایط یک الگوی متناسب با فرهنگ اسلامی در برگزاری مجالس جشن ازدواج عبارت اند از:
1. گروهی از مردم (اقوام، نزدیکان، همسایگان و... ) که در بین آنان افراد فقیر و کم درآمد نیز باشند، برای ولیمه و اطعام دعوت شوند.[3]
2. مجلس زنانه در محلی جدای از محل مجلس مردانه تشکیل گردد و از اختلاط زنان و مردان به شدت پرهیز شود.
3. اگرچه باید از مهمانان پذیرایی خوبی به عمل آید اما باید دقت شود که از اسراف و تجملات پرهیز گردد.
4. سعی شود از استفاده از افراد خوش صوت و اشعار در مدح اهل بیت (ع) و اشعار فکاهی و طنز و یا با استفاده از گروه های تئاتر و نمایش های کمدی فضای مجلس شاد شود.
5. از انجام برنامه های حرام و گناه؛ نظیر موسیقی ها و نوارهای مناسب با مجالس لهو و لعب، رقص زنان در حضور مردان و بالعکس، پذیرایی با خوردنی ها و نوشیدنی های حرام و غیر مجاز از نظر اسلام و ... پرهیز شود.
6. از ایجاد مزاحمت برای مردم و همسایگان و اشخاص بیمار (سر و صدا، راه بندان و ...) به شدت پرهیز شود.
7. از هر گونه چشم هم چشمی و برنامه هایی که عروس و داماد و پدر و مادر آنان را از نظر مالی دچار مشکل کند، دوری کنند.
[1] صدوق، من لا یحضره الفقیه، ج 3 ، ص 383 ،4343- وَ رَوَى عَبْدُ اللَّهِ بْنُ الْحَکَمِ عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ (ع) قَالَ، قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص): "مَا بُنِیَ بِنَاءٌ فِی الْإِسْلَامِ أَحَبُّ إِلَى اللَّهِ تَعَالَى مِنَ التَّزْوِیجِ".
[2] کلینی، الکافی، ج 5 ، ص 329 ، عَلِیُّ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ بُنْدَارَ عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنِ الْجَامُورَانِیِّ عَنِ الْحَسَنِ بْنِ عَلِیِّ بْنِ أَبِی حَمْزَةَ عَنْ کُلَیْبِ بْنِ مُعَاوِیَةَ الْأَسَدِیِّ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ، قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص): "مَنْ تَزَوَّجَ أَحْرَزَ نِصْفَ دِینِهِ وَ فِی حَدِیثٍ آخَرَ فَلْیَتَّقِ اللَّهَ فِی النِّصْفِ الْآخَرِ أَوِ الْبَاقِی".
[3] الکافی، ج 6 ، ص 281، ح 3 ، عَلِیُّ بْنُ إِبْرَاهِیمَ عَنْ أَبِیهِ عَنِ النَّوْفَلِیِّ عَنِ السَّکُونِیِّ عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ، قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص): "الْوَلِیمَةُ فِی أَرْبَعٍ الْعُرْسِ وَ الْخُرْسِ وَ هُوَ الْمَوْلُودُ یُعَقُّ عَنْهُ وَیُطْعَمُ وَ الْإِعْذَارِ وَ هُوَ خِتَانُ الْغُلَامِ وَ الْإِیَابِ وَ هُوَ الرَّجُلُ یَدْعُو إِخْوَانَهُ إِذَا آبَ مِنْ غَیْبَتِه".