بر طبق این فراز از زیارت جامعه کبیره؛ صلوات و درودی که ما بر امامان معصوم (ع) می فرستیم و ولایت آنها را در ظاهر و باطن می پذیریم، نتایجی را برای ما به همراه دارد. از جمله باعث پاکی اخلاق و رفتار ما می شود. همچنین نفس و درون و حقیقت ما را پاک و پاکیزه می کند، و باعث رشد و نمو و ترقی معنوی ما می شود. در نهایت به سبب این دعاها و قبولی ولایت، گناهان ما بخشیده می شود.
زیارت جامعه مورد قبول علما و بزرگان شیعه است. بزرگانی؛ مانند شیخ صدوق و شیخ طوسی سند آن را تأیید کرده اند.[1]
زیارت جامعه کبیره، دارای معانی بسیار روحانی و با عظمتی است و تا کنون شرح های زیادی در تفسیر و توضیح این زیارت نوشته شده است. آنچه ما در این جا ،در شرح این فراز، ذکر می کنیم خلاصه و برداشتی از این شرح ها است.
در ترجمه این فراز چنین آمده است: "(خداوند) صلوات و درودهای ما را بر شما، و ولایت شما را که به ما اختصاص داده است، موجب پاکیزگی اخلاق ما، پاکی جان، تزکیه و بخششی برای گناهانمان قرار داده است".[2]
این فراز از این زیارت، در بیان آثار صلوات و درود هایی است که ما برای امامان معصوم (ع) می فرستیم. از جمله این آثار به ترتیبی که در این فراز آمده این است:[3]
1. به برکت پذیرش ولایت امام معصوم (ع) و درود فرستادن بر آنها، اخلاق ما نیکو می شود و ما متخلق به اخلاق الاهی می شویم؛ چرا که آنان آمده اند تا مکارم اخلاق را به اتمام برسانند.
2. اثر دیگر ولایت امامان پاکی روان و جان ما است، همان طور که ظاهر بدن در مواردی کثیف و آلوده می شود، درون ما نیز در اثر گناه و معصیت آلوده می شود و درود و صلوات بر امامان باعث بر طرف شدن این آلودگی می شود و دل را نورانی می کند و این یادآوری، تاریکی درون ما را از بین می برد.
3. صلوات بر آنها باعث رشد و نمو و تزکیه درون ما می شود. این صلوات باعث می شود، قلب و حقیقت ما از پلیدی ها پاک شود.
4. صلوات باعث آمرزش گناهان می شود. بر طبق آنچه در روایات بیان شده، دوستی اهل بیت که درود فرستادن به امامان بارزترین نشانه این دوستی است، گناهان را می پوشاند و حسنات را دو برابر می کند.[4]
سرّ این که صلوات ها و پذیرش ولایت امامان، آثار این چنینی را به دنبال دارد این است که حقیقت محمدیه و جانشینان حضرت، مظاهر تامه شؤونات و کمالات الاهی اند و دوستی و درود فرستادن بر آنها کمک گرفتن از آنها است.
[1] نظامی همدانی، علی، سیمای ائمه در شرح زیارت جامعه، ج 1، ص 22، قم، چاپ اول، انتشارات فرائض، 1378.
[2] نقوی، سید محمد تقی، شرح زیارت جامعه، ص 360، تهران، چاپ اول، موسسه نشر امام صادق (ع)، 1378؛صدوق، من لا یحضره الفقیه، غفارى، ج3، ص 547.
[3] سیمای ائمه در شرح زیارت جامعه، ج 3 ، ص 103- 109.
[4] نک: بحار الانوار، ج 99، ص 117؛ همدانی درود آبادی، سید حسین،الشموس الطالعة، شرح زیارت جامعه، محمد حسین ناییجی، ص 468، ، قم، چاپ سوم، انتشارات مسجد جمکران، 1387.