آیات بسیاری از قرآن به مسئله امامت پرداخته است. علّامه حلّی (ره) در کتاب الفین و علامه مجلسی در بحار الانوار، این آیات را به صورت مبسوط بیان کرده اند. نمونه هایی از این آیات به شرح زیر است: آیه تبلیغ؛ آیه ولایت؛ آیه اولی الامر؛ آیه صادقین.
قرآن کتاب قانون الهى، انسان سازى، کتاب ارشاد و هدایت الهی است که دارای برنامه معارف و تعلیم و تربییت اعتقادى و اخلاقى و عملى است.
قرآن نوعاً به ویژه در احکام به بیان کلیات اکتفا نموده است و جزئیات آن را بر عهده پیامبر (ص) و جانشینان او یعنی مفسران واقعی آن (ع) قرار داده است؛ نظیر نماز، روزه، زکات، حج و .... امامت نیز از همین قبیل است که به کلیات آن در قرآن پرداخته شده است.
با توجه به این که این سؤال را از پیش پاسخ داده بودیم و اکنون در آرشیو این سایت موجود است؛ از این رو با توضیح اجمالی شما را به پاسخ های موجود در سایت آدرس می دهیم.
آیات بسیاری از قرآن کریم؛ مانند آیه تبلیغ، مائده آیه 67؛ آیه ولایت، مائده 55؛ آیه اولی الامر، نساء 59؛ آیه صادقین، توبه 119 شأن نزولشان مسئله امامت است.
گفتنی است علّامه حلّی (ره) کتابی به نام الفین[1] تألیف نموده است که در آن هزار دلیل برای امامت علی (ع) و هزار دلیل برای رد شبهات، مطرح کرده است که از این میان در قسمت اقامه ادلّه برای امامت آن حضرت، آیات قرآن سهم به سزایی دارد که می توانید به آن مراجعه نمایید.
همچنین ترجمه جلد هفتم بحار الانوار بخش هشتم در بخش امامت "آیاتی که در باره ائمه (ع) نازل شده است" آیات قرآن مربوط به امامت را آورده است.[2]
برای اطلاع بیشتر به پاسخ های زیر که در همین سایت موجود است مراجعه نمایید.
نمایه "قرآن و امامت علی (ع)"، شماره 1817.
نمایه "اثبات امامت در قرآن"، شماره 4729.
نمایه "امامت حضرت علی (ع)"، شماره 7554.
نمایه "اثبات امامت امام علی (ع)"، شماره 1162.