در روایتی نقل شده است که مدت زمانی که حضرت آدم(ع) در بهشت اقامت داشت،[1] نُه آیه از آیات قرآن را همراه خود داشتند و آنها را تلاوت کردند و این آیات با ایشان تا روز قیامت همراه خواهند بود.
صرف نظر از بحث اعتبار سندی روایت، متن حدیث این است:
امام حسین(ع) به نقل از امام على(ع) فرمود: مردى از اهل شام در مورد مسائلى، از آن‌حضرت سؤال کرد و در ضمن سؤالاتش اظهار نمود: چرا پرستو روى زمین راه نمی‌رود؟ حضرت علی(ع) فرمود: «زیرا این حیوان دور بیت المقدس نوحه می‌کرد و به مدّت چهل سال گریه نمود و همراه آدم اشک ریخت و به همین جهت در خانه‌ها سکونت گزید، در حالى که با او نُه آیه از آیات قرآنى که آدم آنها را در بهشت قرائت می‌کرد، بود، این آیات تا روز قیامت با این حیوان هستند. آیات مزبور عبارتند از: سه آیه از اوّل سوره کهف و سه آیه از سوره‏ "سُبْحانَ الَّذِی أَسْرى"(اسراء)‏ و این سه آیه از "وَ إِذا قَرَأْتَ الْقُرْآنَ جَعَلْنا بَیْنَکَ‏" شروع می‌شود و سه آیه از سوره یس و آنها از "وَ جَعَلْنا مِنْ بَیْنِ أَیْدِیهِمْ سَدًّا وَ مِنْ خَلْفِهِمْ سَدًّا" شروع می‌شوند».[2]
آیاتی که حضرت آدم(ع) در بهشت همراه خود داشت، عبارتند از:
1. سه آیه اول از سوره کهف: «الحَمْدُ للهِ الَّذِى أَنزَلَ عَلىَ‏ عَبْدِهِ الْکِتَابَ وَ لَمْ یجْعَل لَّهُ عِوَجَا * قَیِّمًا لِّیُنذِرَ بَأْسًا شَدِیدًا مِّن لَّدُنْهُ وَ یُبَشِّرَ الْمُؤْمِنِینَ الَّذِینَ یَعْمَلُونَ الصَّالِحَاتِ أَنَّ لَهُمْ أَجْرًا حَسَنًا * مَّکِثِینَ فِیهِ أَبَدًا».
2. آیات 45 تا 47 سوره إسراء: «وَ إِذا قَرَأْتَ الْقُرْآنَ جَعَلْنا بَیْنَکَ وَ بَیْنَ الَّذینَ لا یُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ حِجاباً مَسْتُوراً * وَ جَعَلْنا عَلى‏ قُلُوبِهِمْ أَکِنَّةً أَنْ یَفْقَهُوهُ وَ فی‏ آذانِهِمْ وَقْراً وَ إِذا ذَکَرْتَ رَبَّکَ فِی الْقُرْآنِ وَحْدَهُ وَلَّوْا عَلى‏ أَدْبارِهِمْ نُفُوراً * نَحْنُ أَعْلَمُ بِما یَسْتَمِعُونَ بِهِ إِذْ یَسْتَمِعُونَ إِلَیْکَ وَ إِذْ هُمْ نَجْوى‏ إِذْ یَقُولُ الظَّالِمُونَ إِنْ تَتَّبِعُونَ إِلاَّ رَجُلاً مَسْحُوراً».
3. آیات 9 تا 11 سوره «یس»: «وَ جَعَلْنا مِنْ بَیْنِ أَیْدیهِمْ سَدًّا وَ مِنْ خَلْفِهِمْ سَدًّا فَأَغْشَیْناهُمْ فَهُمْ لا یُبْصِرُونَ * وَ سَواءٌ عَلَیْهِمْ أَ أَنْذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُنْذِرْهُمْ لا یُؤْمِنُونَ * إِنَّما تُنْذِرُ مَنِ اتَّبَعَ الذِّکْرَ وَ خَشِیَ الرَّحْمنَ بِالْغَیْبِ فَبَشِّرْهُ بِمَغْفِرَةٍ وَ أَجْرٍ کَریمٍ».
اما در مورد این‌که این آیات چه خصوصیتی داشتند که برای همراه بودن با حضرت آدم(ع) انتخاب شده‌اند، دلیلی در روایت مورد نظر وجود ندارد.

---