เพื่อให้ได้คำตอบที่กระจ่าง ควรคำนึงถึงสาระสำคัญต่อไปนี้
1. เราไม่พบโองการหรือฮะดีษใดเกี่ยวกับเรื่องนี้โดยตรง แต่มีฮะดีษมากมายที่กล่าวถึงจำนวนสี่สิบ ซึ่งขอหยิบยกมาเฉพาะที่เห็นว่าน่าจะเกี่ยวกับเรื่องนี้
ก. “บ่าวคนใดที่ตั้งมั่นศรัทธาหรือรำลึกถึงพระองค์เป็นเวลาสี่สิบวัน พระองค์จะทรงทำให้เขาก้าวข้ามกิเลส และเข้าใจภัยคุกคามของดุนยาและวิธีแก้ และทรงบันดาลให้วิทยปัญญาสถิตในใจและพรั่งพรูจากปลายลิ้นของเขาอย่างไม่ต้องสงสัย”[i]
ข. “ผู้ที่เลือกรับประทานเฉพาะอาหารฮะล้าล(และได้มาอย่างสุจริต)เป็นเวลาสี่สิบวัน จิตใจของเขาจะส่องสว่าง”[ii]
ค. “นบีอาดัมเตาบะฮ์สี่สิบวันสี่สิบคืนหลังจากถูกเนรเทศจากสวรรค์ และนบีดาวู้ดก็ปฏิบัติเช่นเดียวกันนี้หลังจากที่ถูกอัลลอฮ์ทดสอบ”[iii]
และฮะดีษอื่นๆอีกมากมายซึ่งทั้งหมดชี้ให้เห็นว่า ระยะเวลาสี่สิบวันมีอานุภาพในการปรับปรุงแก้ไขพฤติกรรมมนุษย์อย่างยิ่ง

2. เป็นที่ทราบกันดีว่าการย้ำทำสิ่งใดซ้ำๆกันจะทำให้จิตใจซึมซับพฤติกรรมนั้น ครูบาทางด้านจริยธรรมอิสลามก็สอนว่า การย้ำทำจะส่งผลให้เกิดความเคยชินและสร้างเป็นลักษณะนิสัย ในทำนองเดียวกัน การงดเว้นพฤติกรรมอันไม่พึงประสงค์บางอย่างในระยะยาว ก็สามารถขจัดรอยด่างพร้อยที่ฝังลึกในจิตใจได้เช่นกัน อันจะทำให้ลืมความเอร็ดอร่อยของบาปกรรม ส่งผลให้เป็นเรื่องยากที่จะย้อนกลับไปกระทำบาปอีก

3. คำนึงเสมอว่า ตราบเท่าที่มนุษย์ยังมีชีวิตอยู่ ภัยคุกคามจากชัยฏอนก็ยังคงอยู่[iv]
กุรอานกล่าวว่า “แน่แท้ จิตใจจะคาดคั้นบงการให้กระทำชั่ว เว้นแต่จิตนั้นจะได้รับความเมตตาจากพระผู้อภิบาล...”[v] ด้วยเหตุนี้เองที่ปูชณียบุคคลอย่างบรรดาอิมาม (อ.) ยังต้องวอนขอต่อพระองค์ว่า “โอ้องค์สักการะของข้าฯ โปรดอย่าปล่อยให้ข้าฯอยู่ตามยถากรรมแม้ชั่วขณะจิต”[vi]
ฉะนั้น จึงไม่อาจจะเพ้อฝันว่าตนเองคลาดแคล้วจากภัยบาปแล้ว

4. อย่าสิ้นหวังในความเมตตาของอัลลอฮ์เด็ดขาด
คนเราแม้จะทำบาปมากเท่าใด แต่ประตูแห่งการเตาบะฮ์ยังเปิดกว้างเสมอ จึงต้องมีหวังในพระเมตตาของพระองค์ตลอดเวลา[vii]