อัลกุรอานกะรีม โองการที่ 118 – 120 บทนิซาอฺกล่าวถึงวัตถุประสงค์และโปรแกรมต่างๆ ของชัยฏอนที่มีต่อมนุษย์ ครั้นเมื่ออัลลอฮฺ (ซบ.) ทรงขับไล่ชัยฏอนให้ห่างไกลจากความเมตตาของพระองค์ เนื่องจากความดื้อรั้นอวดดีของตน ชัยฏอนได้สาบานตนว่า ตนจะอาฆาตและกระทำการหลายอย่างต่อมนุษย์ อาทิเช่น

1.ลวงล่อให้มนุษย์หลงทาง (บุคคลใดก็ตามที่ยอมรับการชี้นำทางของชัยฏอน) เขาจะหมกมุ่นอยู่กับการมีความหวังที่ยาวไกล มีความหวังอย่างไกลโพ้น

2. เชิญชวนมนุษย์ทั้งหลายไปสู่การกระทำที่บิดเบือนและการอุปโลกน์ต่างๆ

3. หยุแหย่มนุษย์ในการเปลี่ยนแปลงการสร้างสรรค์ของอัลลอฮฺ (ซบ.) จากหนทางของการลวงล่อด้วยเล่ห์เพทุบายต่างๆ การแทนที่ธรรมชาติสมบูรณ์ของมนุษย์ ด้วยคุณลักษณะที่เลวทราม อันไม่เป็นที่ยอมรับทั้งหลาย

อัลลอฮฺ (ซบ.) ในโองการต่างๆ ที่กล่าวถึง หลังจากสาธยายถึงการทำลายต่างๆ ของชัยฏอนแล้ว ได้เตือนสำทับว่าการเชื่อฟังปฏิบัติตามชัยฏอน มิมีสิ่งใดเลยนอกจากความเสียหายและการขาดทุนอย่างย่อยยับ

«... و من یتخذ الشیطان ولیاً من دون الله فقد خسر خسراناً مبیناً».

และข้าฯจะสั่งพวกเขา แล้วพวกเขาก็ต้องเปลี่ยนแปลงสิ่งที่อัลลอฮฺทรงสร้าง และผู้ใดที่ยึดเอาชัยฏอนเป็นผู้ช่วยเหลือแล้ว แน่นอนเขาก็สูญเสียอย่างชัดเจน[1]

พึงรู้ไว้เถิดว่าทุกสิ่งที่ชัยฏอนได้ให้สัญญาไว้ ไม่มีสิ่งใดเลยนอกจากการโกหก ชัยฏอนได้ให้พวกท่านมองเห็นแต่เปลือกนอนผิวเผินที่มีความสวยงามเท่านั้น ซึ่งภายในของมันมีแต่ความเสียหายและความตำต่ำ[2]

สำหรับการศึกษาเพิ่มเติมเกี่ยวกับประเด็นดังกล่าวนี้ กรุณาศึกษาได้จากดัชนีเหล่านี้

1. ปรัชญาการสร้างชัยฏอน คำถามที่ 233 (ไซต์ 1752)

2. ชัยฏอนกับความตาย คำถาม 398 (ไซต์ 849)

3. เสียงโอดครวญของชัยฏอน คำถาม 762 (ไซต์ 805)