Ərəbcədən ehtizar sözü iftial şəklində olub, həzər sözünün yəni, hazır olmaq mənasındandır. Bəziləri deyirlər, insanın son anında ölüm mələklərinin hazır olmasına görə bu hala, ehtizar deyilir.[1]  Belə bir hala düşən insana isə möhtəzər (can verən) deyilir.[2] Ehtizar yəni, can verən vaxt o zamandan başlayır ki, insanın ruhu hülqumuna gəlsin.[3]  Bu zaman insan ölüm halına daxil olur. Külli olaraq, dünyadan üz çevirir və Axirat aləminə tərəf baxır.
Bir çox rəvayətlərə əsasən, bu halda İslam Peyğəmbəri (səlləllahu ələyhi və alihi və səlləm)  və Məsum İmamlar (əleyhimussalam) və vəzifələri ruhun bədəndən alınması olan mələklər insanın yanında hazır olurlar.[4]
Səkərat sözü səkrət sözünün cəm şəklidir. Quranda da gəlib.[5] Bu söz əslində, insanın öz adi halətindən çıxmasına deyilir.  Beləliklə,  səkrət sözü yəni, insanın ölüm zamanı düyaya olan bağlılığında şiddətli dəyişiklik əmələ gəlməsi, həyəcan və dünya həyatında çaşqınlığın vücuda gəlməsinə deyilir.[6]  Səkərat halı insanın məst halına oxşayır. [7]
Bu iki ifadənin fərqində demək olar ki, ölüm səkəratı elə bir haldır ki, insan ölüm halında qərar tutarkən qarşıya gəlir.

---