Please Wait
6143
Əziz müraciət edən:
Əgər siz şiə rəvayət mənbəyini diqqətlə, təəssübkeşdən uzaq və qərəzsiz mütaliə etsəydiniz, bu firqənin (Ələvi) şiəyə görə yolundan azmış firqə olduğunu görəcəkdiniz. Əgər “Baharul ənvar” kitabında həmin mətnə diqqət etsəniz görərsiniz ki, bu rəvayət həm dəstəni rədd etmək üçün bu rəvayəti qeyd etmişdir. Buna görə bu firqə şiələrdən olmayıb və şiə alim və öncülləri tərəfindən qəbul edilmir. Buna görə belə dəstələrin sözlərinin şiələrə aid edilməsi düzgün deyildir.
Aşağida qeyd edilən rəvayət bizim sözlərimizi təsdiq etmək üçün bəyan edilir:
1- «[رجال الكشي] قَالَ نَصْرُ بْنُ الصَّبَّاحِ مُوسَى السَّوَّاقُ لَهُ أَصْحَابٌ عَلْيَاوِيَّةٌ يَقَعُونَ فِي السَّيِّدِ مُحَمَّدٍ رَسُولِ اللَّهِ ص وَ عَلِيُّ بْنُ الْحَسَكَةِ الْجَوَّازُ الْقُمِّيُّ كَانَ أُسْتَادَ الْقَاسِمِ الشَّعْرَانِيِّ الْيَقْطِينِيِّ وَ ابْنُ بَابَا وَ مُحَمَّدُ بْنُ مُوسَى الشَّرِيعِيُّ كَانَا مِنْ تَلَامِذَةِ عَلِيِّ بْنِ حَسَكَةَ مَلْعُونُونَ لَعَنَهُمُ اللَّهُ وَ ذَكَرَ الْفَضْلُ بْنُ شَاذَانَ فِي بَعْضِ كُتُبِهِ أَنَّ مِنَ الْكَذَّابِينَ الْمَشْهُورِينَ عَلِيَّ بْنَ حَسَكَةَ وَ فَارِسَ بْنَ حَاتِمٍ الْقَزْوِينِيَّ".
أقول ثم روى الكشي روايات في لعن فارس و أن أبا الحسن العسكري (ع) أمر جنيدا بقتله فقتله و حرض على قتل جماعة أخرى من الغلاة كأبي السمهري و ابن أبي الزرقاء» [1]
Bu rəvayətə görə yolunu azmış ələvi əqidəsinə sahib “Fars” adlı bir şəxs Peyğəmbər (s) barəsində ona laiq olmayan sözlər danışır. Bundan sonra imam Hadi (ə) “Cuneyd” adlı şəxsi bu şəxsi öldrmək üçün göndərir. O da bu işdə müvəffəqiyyətli olur.
2- «.[رجال الكشي] ذَكَرَ أَبُو مُحَمَّدٍ الْفَضْلُ بْنُ شَاذَانَ فِي بَعْضِ كُتُبِهِ أَنَّ مِنَ الْكَذَّابِينَ الْمَشْهُورِينَ ابْنَ بَابَا الْقُمِّيَّ
قَالَ سَعْدٌ حَدَّثَنِي الْعُبَيْدِيُّ قَالَ كَتَبَ إِلَيَّ الْعَسْكَرِيُّ ع ابْتِدَاءً مِنْهُ أَبْرَأُ إِلَى اللَّهِ مِنَ الْفِهْرِيِّ وَ الْحَسَنِ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ بَابَا الْقُمِّيِّ فَابْرَأْ مِنْهُمَا فَإِنِّي مُحَذِّرُك» [2]
Bu rəvayətə əsasən imam Əskəri (ə) yolunu azmış bu dəstənin üzvülərinə öz nifrətini bildirmişdir.
[1] - Əllamə Məclisi, Bəharul ənvar, cild 25, səh 317, h 83, “Əlvəfa” müəssisəsi, Beyrut, 1404.
[2] - Həmin mənbə, h 84.