Allah- Taala İslamın əziz Peyğəmbəri (s), digər Peyğəmbərlər və pak imamlara (ə) təşrii vilayətdən [1] əlavə, təkvini vilayətdə vermişdir. Onlr təkvini vilayətə əsasən, aləmdə hər cür dəxalət və iş görməyə qaadirdirlər. İmam Baqir (ə) buyurdu: "İsmi əzəmin 73 hərfi var. "Asəf ibn Bərxiya" onun bir hərfini bilirdi. O, həmin bir hərfdən istifadə etməklə Bilqeysin taxtını bir anda gətirdi. Biz (imamlar) ismi əzəmin 72 hərfini bilirik."[2] Buna əsasən, bu hədis imamlar (ə)- ın güc və bacarıq miqdarını müəyyənləşdirir. Belə bir vilayət və qüdrət, onların zahiri həyat halına məxsus deyil. Onlar həyat və ölümləri bərabər olan müqəddəs zatlardır. Yəni bu maddi dünyadan köçüb və şəhid olandan sonra və bərzəx həyatlarında da bu qüdrətə malikdirlər. Amma onlar öz gündəlik həyat və işlərində adi elm və qüdrətdən istifadə edib və möcüzə və qeyri adi işlər görməməyə vadar edilmişlər. yalnız xüsusi yerlərdə və Allahın izni ilə olan və Allahın dininin məsləhəti və camaatın hidayəti ona bağlı olan yerlərdə ondan istifadə etməyə icazə veriliblər. yəni onlar dünya həyatlarında dabu qüdrətdən həmişə istifadə etmədilər.

Qüdrətlərin ən yuxarısı olan Allah bu qüdrətdən həmişə istifadə etməyib və indi də istifadə etmir. Tarix boyu zalım qüvvələr dəfələrlə Kəbə evinə hücum edib onu xarab ediblər, amma Allah- Taala yalnız bir yerdə Kəbəni sökməyi ciddi qərara almış Əbrəhənin qoşununu möcüzəli şəkildə məhv etdi ki, həmişəlik tarixdə qalsın və hamı Allahın ən üstün güc olduğunu bilsinlər. Əgər istəsə v iradə etsə, bir anda bütün kafir, zalim və fasiqləri tənbih və məhv edə bilər. Amma lütf və mehribanlığına görə, cahillik üzündən bəzi əməlləri edən şəxslərin zəlalət yolundan qayıtmaları və cəza günü İlahi əgər bizə möhlət versəydin biz də hidayət tapardıq demələri bəhanəsi olmamaları üçün, onlara möhlət verir. Elə ona görə də, bütün insanların hidayət tapmasının mümkün olması üçün, Peyğəmbər və İmamlar (ə) da zahiri səbəblərə əsasən öz vəzifələrinə əməl etməlidirlər. xüsusi yerlərdə özlərini və dostlarını və pak hərəmlərini qorumaq üçün bu möcüzə və qüdrət imamlar (ə) dan aşkar olub və tarixdə yazılıb. Amma yuxarıda qeyd etdiyimiz sübuta əsasən, ümumiliyi yoxdur.

İmamlar (ə)- ın hərəmlərinə hörmət, hidayət və xoşbəxtlik yoludur. Əksinə onlara hörmətsizlik zəlalət yoludur. İlahi sünnələrin biri, insanların hamısının məad gününədək hidayət və zəlalət yolunu seçmələrində azad olmalarıdır. Əgər imamlar (ə) İlahi elm və qüdrətdən həmişə istifadə edib və mümkün olan qədər az bir müddətdə, Allah düşmənləri olan öz düşmənlərini məhv etmək istəsələr, bu İlahinin dəyişilməz sünnəsinin əksindir. Daha insanların təkamül, imtahan və düzəlmələrindən ibarət olan insanların yaranış hədəfi baş verməyəcək.

Hazırda məzlum və müdafiəsiz müsəlmanlara qarşı terorçu hücumlar edən insanlarının çoxu, özləri də müsəlmandır. Amma çox təəssüflər, şeytan qüvvələrinə aldanıb və onların güc vasitələrinə çevriliblər. Onlar yollarını azdıqlarına görə, Allah rizasına və Allah- Taalaya yaxın olmaq üçün, müsəlmanları hədəfə alırlar. Bunların əməl və rəftarı insana xəvarici xatırladır. Onlar qürbət qəsdi ilə həzrət Əli (ə)- mı daha çox savab qazanmaq üçün, qədr gecəsi məsciddə şəhid etdilər. həmçinin insana Yəzidin qoşununu xatırladır. Onlar da qürbət qəsdi ilə imam Hüseyn (ə)- la döyüşdülər. Çünki Hüseyn (ə) və onun dostlarının babasının dinindən xaric olduqlarını iddia edirdilər. Necə ki, Nəgrəvan xəvarici də həzrət Əli (ə) mı kafir sayırdılar. Amma bununla belə, bu mehriban imamlar onları məhv etmək üçün təkvini vilayət və İlahi qüdrətdən istifadə etmədilər.

Sonda bu məsələyə işarə etmək yaxşı olar ki, imamlar belə məktəb və cərəyanları İlahi qüdrətlərindən istifadə etməklə məhv etməməklə, insanlara onları məhv etməyin təbii yolunu öyrətdilər. Yəni, əgər onlar İlahi qüdrətlərindən istifadə etsəydilər, bizim üçün nümunə ola bilməzdilər və o qüdrətdən bəhrələnməyən bizlər, imam Hüseyn (ə) kimi imamlarla eyni şəraitdə olduğumuz zaman, İslamı qorumaq üçün hansı addımlar atmalı olduğumuzu bilməyəcəkdik.

Buna görə, onlar bu qüdrətdən həmişə və hər yerdə istifadə etmirlər.