لطفا صبرکنید
18216
- اشتراک گذاری
خداوند متعال به پیامبر گرامی اسلام(ص) و ائمه اطهار(ع) علاوه بر ولایت تشریعی(حق قانونگذاری و حلال و حرام کردن اشیا و کارها)، ولایت تکوینی نیز عطا فرموده است و آنان توانایی و قدرت هر گونه دخل و تصرفی را در عالم دارند. این نوع ولایت و قدرت اختصاص به حال حیات ظاهری آنان ندارد؛ زیرا آنان ذوات مقدسهای هستند که در حال زندگی برزخی خود نیز از این قدرت برخوردارند، ولی آنان از این قدرت همیشه و در همه جا استفاده نمیکنند، بلکه در جایی استفاده میکنند که مصلحت دین خدا و هدایت مردم در آن باشد و بر خلاف سنت تغییرناپذیر الهی نباشد.
از سویی، احترام حرمهای ائمه(ع) راه هدایت و سعادت است، و هتک حرمت آنها و حرمهای مطهرشان مسیر ضلالت و گمراهی است، و از سوی دیگر یکی از سنتهای الهی این است که همهی مردم تا روز معاد در انتخاب مسیر هدایت و ضلالت آزاد باشند. بر این اساس است که آنان از این قدرت همیشه و در همه جا استفاده نمیکنند، همانگونه که خداوند متعال همیشه از قدرت خود استفاده نکرده و نمیکند، با اینکه بالاترین قدرتها است و بر هر چیزی توانا است. در طول تاریخ چندین بار گروههای ظالم و سرکش به خانهی کعبه حملهور شده و آنرا تخریب کردند، ولی خداوند متعال تنها در یک مورد سپاهیان ابرهه را که تصمیم جدی بر نابودی کعبه داشتند به طرز معجزه آسایی نابود کرد.
خداوند متعال به پیامبر گرامی اسلام(ص) و دیگر پیامبران و ائمهی اطهار(ع) علاوه بر ولایت تشریعی،[1] ولایت تکوینی نیز عطا فرموده است و آنان بر اساس ولایت تکوینی توانایی و قدرت هر گونه دخل و تصرفی را در عالم دارند. امام باقر(ع) فرمود: "اسم اعظم 73 حرف دارد، نزد «آصف بن برخیا» یک حرف بود که با به کار بردن همان یک حرف در یک لحظه تخت بلقیس را آورد و نزد ما (امامان) 72 حرف از اسم اعظم است".[2] بر اساس این حدیث شریف میزان توانایی و قدرت ائمه(ع) مشخص میشود. این نوع ولایت و قدرت اختصاص به حال حیات ظاهری آنان ندارد. آنان ذوات مقدسهای هستند که زندگی و مرگشان یکسان است؛ یعنی پس از شهادت و ارتحال از این جهان مادی و در حال زندگی برزخی خود نیز از این قدرت برخوردارند؛ اما آنان همواره ملزم بودهاند که در کارها و زندگی روزمرهی خود از علم و قدرت عادی استفاده کنند و دست به اعجاز و کار خارق العاده نزنند، مگر در موارد مخصوص و به اذن الهی که مصلحت دین خدا و هدایت مردم در آن بود؛ یعنی این بزرگواران در زندگی دنیایی خود نیز همیشه از این قدرت استفاده نکردند.
همانطور که خداوند متعال که بالاترین قدرتها است همیشه از این قدرت خود استفاده نکرده و نمیکند. در طول تاریخ چندین بار گروههای ظالم و سرکش به خانهی کعبه حملهور شده و آنرا تخریب کردند، ولی خداوند متعال تنها در یک مورد سپاهیان ابرهه را که تصمیم جدی بر نابودی کعبه داشتند، به طرز معجزه آسایی نابود کرد تا برای همیشه در تاریخ ثبت شود و همگان بدانند که خداوند متعال که بالاترین قدرتها است، اگر بخواهد و ارادهاش تعلق بگیرد میتواند در یک لحظه همهی کافران و ظالمان و فاسقان را تنبیه و مجازات و نابود نماید؛ اما از روی لطف و مهربانی به آنان مهلت میدهد تا کسانی که از روی جهالت مرتکب اعمالی میشوند از مسیر ضلالت خود برگردند و در روز جزا عذری نداشته باشند که خدایا، اگر به ما مهلت داده بودی ما نیز هدایت میشدیم. درست بر همین اساس است که پیامبران و ائمه(ع) نیز باید طبق اسباب ظاهری وظیفه خود را پیش ببرند، تا امکان هدایت برای همهی افراد باشد. همانطور در موارد خاصی این اعجاز و قدرت از ائمه(ع) در جهت حفظ خود و یاران و حرم مطهرشان دیده شده و در تاریخ ثبت شده است، ولی به همان دلیلی که در بالا بیان شد عمومیت ندارد.
احترام حرمهای ائمه(ع) راه هدایت و سعادت است، و بر عکس هتک حرمت آنها مسیر ضلالت و گمراهی است و یکی از سنتهای الهی این است که همهی مردم تا روز معاد در انتخاب مسیر هدایت و ضلالت آزاد باشند، و اگر امامان(ع) بخواهند همیشه از علم و قدرت الهی خود استفاده و در اندک زمان ممکن دشمنان و معاندین خود را که همان دشمنان خداوند متعال هستند نابود کنند، این بر خلاف سنت تغییر ناپذیر الهی است، و دیگر هدف از خلقت و آفرینش انسانها که همان تکامل و امتحان و ساخته شدن انسانها است، محقق نخواهد شد.
بسیاری از افرادی که امروزه دست به اقدامات تروریستی علیه مسلمانان مظلوم و بیدفاع میزنند خود مسلماناند، ولی متأسفانه فریب خورده و ابزار دست قدرتهای شیطانی شدهاند، و از روی انحراف برای رضای خداوند و تقرب به پروردگار متعال مسلمانان را هدف قرار میدهند! عمل و منش اینان انسان را به یاد خوارج نهروان میاندازد که با قصد قربت حضرت علی(ع) را برای ثواب بیشتر در شب قدر در مسجد به شهادت رساندند. همچنین انسان را به یاد لشکریان یزید میاندازد که با قصد قربت با امام حسین(ع) جنگیدند؛ چرا که ادعا میکردند که حسین و یارانش از دین جد بزرگوارش خارج شدهاند. همانگونه که خوارج نهروان حضرت علی(ع) را کافر میپنداشتند. اما با اینحال این امامان مهربان از قدرت الهی و ولایت تکوینی خود در جهت نابودی آنان استفاده نکردند.
در پایان تذکر این نکته خالی از لطف نیست که ائمه با استفاده نکردن از قدرت الهی خود برای نابود ساختن چنین جریاناتی، راه طبیعی نابود ساختن آنان را به بشریت آموختهاند؛ یعنی اگر آنان از قدرت الهی خود استفاده میکردند دیگر نمیتوانستند برای ما الگو باشند و ما که از آن قدرت بیبهرهایم، نمیدانستیم که در شرایط مساوی با شرایط ائمه مثل امام حسین(ع) چه اقداماتی را باید برای حفظ اسلام انجام دهیم.
بر این اساس است که آنان از این قدرت همیشه و در همه جا استفاده نمیکنند.
[1]. در این مسئله بین علما اختلاف است.
[2]. کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج 1، ص 230، ح 1، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، 1407ق.