Please Wait
8280
Hörmətli istifadəçi: sizin açıqladığınız məsələdə bir növ dinin yaşayış üçün qərar verdiyi məsələlərdə maddi cəhətdən iki tərəfli anlaşılmamazlıq hiss olunur. Bunun üçün də biz burada qısa şəkildə bir neçə nöqtəni açılama vasitəsiylə İslamın nəzərini kasıb, varlı və qənaət barəsində ibrət və sizin zehninizdə olan şübhəni həll etsin.
1. Bildiyiniz kimi İslam dini kamil bir dindir və insan həyatın üçün proqramlar hazır etmiş və onların ixtiyarında qoymişdur. Bunu da bilirik ki, Allah Taala insanı ağıl, qəzəb və şəhvət qüvvəsi daxilində yaratmışdır, bu qüvvə və istəkləri nəzərə aldıqda onun kamillik mərhələsinə çatmaq üçün onun həyatının hidayət olması Peyğəmbərlər vasitəsiylə elan olunur ki, insan öz ağılı və Peyğəmbərlər vasitəsiylə xoşbəxt həyata sahib olsunlar.
2. Bunu da bilirik bu şəhvət və istək qüvvəsidir ki, insanı iş və səy etməyə çağırır ki, dünyada özü və olduğu cəmiyyətdə maddi və mənəvi cəhətdən xeyirli və yüksək məqamlarda yer tutsun. Bu cür olduqda, insan bu dünyada yaşaması üçün səy etməlidir və hər bir kəs səy edib işləsə təbiidir ki, əldə etdiyi məbləğlə hər bir işə nail olsun. həyatda yaxşı və xoşbəxt ömür sürər.
3. Əgər insan istəsə dünyada iş və səy etdikdə həris və dünyaya bağlı olmasın, lazımdır normal yaşamağ tərzini özü üçün təyin etsin. Normal yaşamaq həmin bəyənilmiş sifətdir ki, dini təlimlər və ağılımız onu sevir.
Əgər insan, nəfsinin qarşısında ki, onu dünya pərəstliyə dəvət edir ki, nəticəsi təkəbbürçülükdür,[1] möhkəm və payidar olsa, normal bir həddə yiyələnməkdir. Normal olmaq, kasıb olmaq deyildir ki, insan gələcəyindən qorxsun, və yaxud hərislik və var- dpvlət toplamaq deyildir, insanı yad etməkdən və ondan qəflətdə olmağa çağırsın.
4. Qənaət vasitəsiylədir ona riayət etməklə müvəffəq olmuşuq; yəni dini nümunələr əsasında bu bərabərliyə riayət etməklə və zinət içində yaşamaqdan uzaq olmaqla xoşbəxt həyata sahib olmuşuq.
5. O ki, deyilir, bu dünyada hər kəsin öz payı vardır; bu o deməkdir insan öz gücü həddində və normal şəkildə çalışaraq halal ruzi, Allaha təvəkkül və qiyamətə inam və sonsuz dərəcədə sərvət toplamaqdan uzaq olmaq üçün fəaliyyət etməlidir. Odur ki, qənaət məna tapır; yəni əgər insan səy etsə (əlbəttə düzgün və doğru yolda) heçbir zaman gələcəyi və ehtiyacları üçün həyəcan içində olmayacaqdır; çünki insna əmr olunmuşdur səy və fəaliyyət etsin, ruzi və bərəkət isə Allah tərəfindən olacaqdır. Əgər bir şəxs bu nəzəriyyəylə dünyaya və həyata nəzər salsa, heç bir zaman kasıblığın fikriylə həyəcan hissi keçirməz; çünki o qanun- qayda çərçivəsində hərəkət etmişdir. Bir halda əgər kasıblıq onun sorağına gəlsə, o kasıblıq fəxrdir.[2]
O cür ki, Məsum İmamlar (ə) onu təzim etmişdirlər və ya əgər var- dövlət sahibi olsa nəinki, həyatında fitnə- fəsada səbəb olmayacaq bəlkə həyatına zinət olacaqdır.[3]
6. Bunun üçündə kasıb olmaq istər özü- özlüyündə istərsə də din nəzərindən heç bir qiyməti olmaz və halal yol ilə var- dövlətin ələ gəlməsi məzəmmət olmamışdır. Kasıb və varlı olmaq hər "ikisi Allahın imtahan vasitələrindəndir ki, mümkündür insanın kamil və yaxud öz yolunu azmasına səbəb olsun. Əlbəttə diqqət etmək lazımdır ki, kasıb şəxs cəmiyyətdə öz dərəcəsində olan insanlar qarşısında az məsuliyyət daşıyacaqdır və qiyamət günü onun hesabı yüngül olacaq; çünki dünya malı barəsində buyurmuşdurlar; halalında hesab haramında isə əzab vardır.[4]
7. Övlad üçün xeyir iş və irs qoymaq və... bu dörd çərçivə daxilindədir. Əgər var- dövlət məzəmmət olunmuşdursa zəif və kasıblara əl tutmağın mənası yoxdur; bəs irs qoymaqda onun kimi hesab olunur. Burada dini məqamlara da diqqətsizlik etmək olmaz, o cümlədən həcc, xeyirhaxlıq və... çünki məzəmmət olunan iş həddindən artıq var- dpvlət toplamaqdır.[5]
Nəin ki, öz gəlirdən bir hissəsini gələcəyin və övladların üçün saxlayasan.
8. Xumsun şamil olması barəsində müctəhidlərin nəzəriyyələri fərqlidir; bunun üçün də o müctəhidlərdən təqlid etmək olar ki, insanlar arasında ümumi ehtiyacğara və evə xumsun şamil olmadığını bilirlər.[6]
Bu mövzuda əlavə məlumat əldə etmək üçün aşağıdakı mətləbləri mütaliə etmək faydalıdır:
Qənaətin əsəri və hərisliklə olan fərqi. 14858.
Borc məsələsində, məsumların iki tərəfli əməl etməsi. 15457.
Borc vermək və onun sədəqə verməkdən daha üstün olması, 13033.
Zərər, xəstəlik və imtahan, 2619.
[1] - Ələq surəsi, ayə 6 7.
«كَلاَّ إِنَّ الْإِنْسانَ لَيَطْغى* أَنْ رَآهُ اسْتَغْنى»
həqiqətən insan tuğyan edir, ondan ki, özünü ehtiyacsız görür!
[2] - Kasıbçılıq mənim fəxrimdir və mən onunla iftixar edirəm. Məclisi Məhəmməd Baqir, Biharul- ənvar, cild 69, səh 30, Əl- vəfa. Müəssisəsi, Beyrut 1409 hicri qəməri.
«رُوِيَ عَنِ النَّبِيِّ (ص) الْفَقْرُ فَخْرِي وَ بِهِ أَفْتَخِرُ»
[3] - Mal və övlad dünya zinətidir xeyirxah və saleh əməlin sahibi Allah yanında daha yaxşı və ümid bağışlayandır. Kəfh surəsi, ayə 46.
«الْمالُ وَ الْبَنُونَ زينَةُ الْحَياةِ الدُّنْيا وَ الْباقِياتُ الصَّالِحاتُ خَيْرٌ عِنْدَ رَبِّكَ ثَواباً وَ خَيْرٌ أَمَلا»
[4] - Mühəddis Nuri, Mustədrəkul vəsail, cild 12, səh 51, lul- beyt müəssisəsi, Qum, 1407 hicri qəməri.
«... وَ اعْلَمْ أَنَّ فِي حَلَالِهَا حِسَاباً وَ فِي حَرَامِهَا عِقَابا...»
[5] - Vay olsun hər eyb axtarıb məsxərə edənə! Həmin şəxsə ki, çoxlu mal toplayıb və onu hesablayır (onun halal- haram olmasına diqqət etmədən) o hesab edir ki, var- dövlət onu cavidan edəcəkdir.
[6] - O cümlədən: Ayətullah Behcət, Fazil Lənkərani, Safi Gülpayqani Nuri Həmədani. Ev almaq üçün toplanan pulun xumsu. 1736. (Sayt. 1732)