Bu sualın cavabında demək lazımdır ki, ümumiyyətlə, hər günah külli şəkildə insanın Allah dərgahında ismət pərdələrinin yırtılmasına, insana bəla nazil olmasına, duasının qəbul olunmamasına, xeyir-bərəkətin insan həyatından götürülməsinə, ruzinin kəlməsinə və s. səbəb olur. Dini mənbələrimizdə də işarə edildiyi kimi, bu, günahın təbii əsəri və xassəsidir. Hədisdə qeyd olunur ki, Allah-taala buyurur: “Bəzən Mənim bəndəm bir hacəti istəyir və Mən onun duasını qəbul edirəm, lakin o, günah edir,  Mən də mələklərimə deyirəm ki, bu bəndəm günah vasitəsi ilə özünü Mənim qəzəbimə düçar etdi, özünü nemətdən mərhum olmağa layiq etdi. Bundan sonra öz istəyi ilə Mənim dərgahımdakı istəyinə nail olmayacaqdır. O zaman (hacətlərinin rəva olması) mümkündür ki, bəndəliyə boyun qoysun.”[1]

İmam Əli (əleyhis-salam) buyurur: “Allaha and olsun! Heç bir nemət insandan (səbəbsiz olaraq)  alınmır; yalnız günah səbəbi ilə alınır.”[2]

“Kumeyl” duasının ilk cümlələrində müttəqilərin  rəhbəri Əli ibni Əbi Talib (əleyhis-salam) bəlkə də bu məsələyə işarə edir və bu cümlələri təkrar etməklə demək istəyir ki, “Pərvərdigara, hər günah ki, ismət pərdələrinin yırtılmasına, bəlalın nazil olmasına, duanın qəbul olunmamasına səbəb olur, o günahlarımı bağışla!” Bu cümlələrin axırında isə deyir:  “Mənim düçar olduğum hər bir günahı, xətanı və səhvi əfv et!”

Bəla və müsibətlərin günah və məsiyətlə əlaqəsi elə sıx şəkildədir ki, Qurani-kərim insan üçün baş verən hər bir ağır hadisəni günahın nəticəsi hesab edir və buyurur: “Sizə çatan hər bir bəla və müsibət əncam verdiyiniz (çirkin və günah) əməllərə görədir, Allah onların çoxunu da əfv edib bağışlayır.”[3]

Deməli, dini təlimlərin məcmusundan – istər ayə, istərsə də rəvayətlərdən məlum olur ki, günah bəlanın nazil olmasında çox təsirli rol ifa edir. İmam Sadiq (əleyhis-salam) buyurur: “Dəryada (suda) yaşayan varlıqların həyatı yağış sayəsindədir. Əgər yağış yağmazsa, həm quru yerlər, həm də dəryalar məhv olub aradan gedər. Bu da günahların çoxaldığı vaxtdır.”[4]

Bunlar küllü şəkildə günahın acınacaqlı axır-aqibətini bəyan edən rəvayətlərdən bir nümunə idi. Bir çox rəvayətlərdə bəzi günahların törətdiyi xüsusi acınacaqlı təsirlərə işarə edilir ki, burada onların bir neçəsini qeyd edirik:

Əbu Xaliq Kabuli deyir ki, İmam Səccad (əleyhis-salam)-ın belə buyurduğunu eşitdim: “Nemətin dəyişilməsinə səbəb olan günahlar: camaata zülm etmək, yaxşı işləri və camaata ehsanı tərk etmək, nemətlərə qarşı nankorluq etmək, şükürü tərk etmək. Mütəal Allah buyurur:

إِنَّ اللَّهَ لا یغَیرُ ما بِقَوْمٍ حَتَّى یغَیرُوا ما بِأَنْفُسِهِمْ

“Həqiqətən Allah bir qövmün vəziyyətini, onların özləri öz vəziyyətlərini dəyişməyincə dəyişməz.”[5]

Əzab nazil edən günahlar: zalım şəxsin məşhurlaşmasına səbəb olan zülm, camaatın haqqına təcavüz və onlara rişxənd etmək.

Ruzinin alınmasına (kəsilməsinə) səbəb olan günahlar: başqalarının yanında fəqirlik izhar etmək, işa və sübh namazlarının vaxtında yataraq onları qəzaya vermək, Allahın nemətlərini kiçik saymaq və Allahdan şikayət etmək.

İsmət pərdələrini yırtan günahlar: şərab etmək, qumar oynamaq, camaatla yersiz zarafat etmək, əbəs və faydasız sözlər danışmaq, camaatın eybini axtarmaq, günaha aludə olan insanlarla oturub durmaq.

Əzabın nazil olmasına səbəb olan günahlar: zülmə, təcavüzə məruz qalan insana kömək etməmək, məhrumlara baş çəkməmək, əmr be məruf və nəhy əz münkəri tərk etmək.

Düşmənlərin insana hakim kəsilməsinə səbəb olan günahlar: aşkarda zülm etmək, aşkarda günah etmək, haram işlərə qurşanmaq, yaxşılara itaətsizlik etmək və şər insanlara tabe olmaq.

İnsanı tez həlak edən günahlar: sileyi-rəhimi kəsmək, yalan yerə and etmək, gerçək olmayan sözlər danışmaq, zina etmək, müsəlmanların yolunu bağlamaq, ləyaqəti olmadan imamət iddiası etmək.

İnsanın Allaha ümidini kəsən günahlar: Allahın rəhmətindən ümidsizlik, Allah dərgahında məyusluq, Allahdan qeyrisinə arxalanmaq, Allahın vədələrini təkzib etmək.

Duanın qəbuluna mane olan günahlar: sui-niyyət, batinin çirkinliyi, din qardaşları ilə münafiqcəsinə (ikiüzlü) davranmaq, başqalarının istəyinə cavab verməmək, vacib namazları qəzaya gedənə qədər təxirə salmaq, Allah yolunda yaxşılıq və ehsan etməmək, sədəqə verməmək, nalayıq sözlər danışmaq, haram tikə yemək, qeybət etmək, həsəd etmək, ücb, özünü hamıdan yüksəkdə görmək, qəlbin daşlaşması, riyakarlıq və s.”[6]

Qeyd edək ki, bunların hər hansı biri üçün qeyd olunanlardan artıq hallar da baş verə bilər ki, ixtisara riayət etməklə kifayətləndik.