Mehdilik konusu ve beklenen Hz. Mehdi (a.f.)’ye inanmanın, Müslümanlar arasında çok büyük önemi vardır ve bu konu sadece Şia mezhebine has değildir; Ehl-i Sünnet bu konuda genel olarak Şia mezhebiyle muvafıktır ve Hz. Mehdi (a.f.) hakkında manevî tevatür derecesinde hadis nakletmektedirler.

Ehl-i Sünnet açısından Hz. Mehdi (a.f.) hakkındaki manevî tevatür derecesine ulaşan hadisler, yüzden fazladır ve bu hadislerin hepsinde Hz. Mehdi (a.f.)’nin zuhuruna işaret edilmiştir. Ehl-i Sünnet, yirmiye yakın sahabenin Peygamber-i Ekrem (s.a.a)’den Hz. Mehdi (a.f.) ile ilgili rivayet naklettiklerini itiraf etmektedirler ve bu hadislerin hepsi, Sünen-i Ebu Davut, Sünen-i Tirmizi, İbn-i Mace, Müsned-i Ahmet, Mustedrek-i Hâkim ve Mu’cem-i Teberani gibi meşhur İslamî kaynaklar ve hadis kitaplarında yer almaktadır.

Ehl-i Sünnetin kaynakları ve âlimlerinin sözlerinden, Hz. Mehdi (a.f.)’nin Hz. Fatıma (s.a)’nın evlatlarından olduğu ve bir gün zuhur edeceği anlaşılmaktadır.

Ehl-i Sünnet âlimleri, zuhur hakkında şunları söylemektedirler:

Ahir’uz-zaman kurtarıcısının zuhuru hakkında, hicretin birinci asrında sahabe ve tabiinler arasında ve ondan sonra da bu güne kadar hiçbir ihtilaf yoktu ve bütün Ehl-i Sünnet âlimleri Hz. Mehdi (a.f.)’nin zuhuru üzerinde görüş birliğine sahiptiler ve şu anda da sahiptirler ve birisi bu hadislerin doğruluğunda ve Peygamber-i Ekrem (s.a.a)’in bu müjdeyi verdiğinde şüphesi olduğu zaman, o kimsenin zayıf imanlı veya bilgisiz olduğunu söylemekteydiler.

Bu hususta Suyuti şöyle demektedir: Hz. Mehdi (a.f.)’nin ahir’uz-zamanda kıyam edecek ve yeryüzünü adaletle dolduracak kimse olduğu ittifak konusudur.[1]

Ehl-i Sünnet âlimlerinden biri olan Hayruddin Alusî şöyle söylemektedir: Âlimlerin çoğunluğunun en sahih sözlerine göre, Hz. Mehdi (a.f.)’nin zuhuru kıyamet alametlerinden biridir ve onu inkâr eden Ehl-i Sünnetin bazı âlimlerinin görüşü değersiz ve geçersizdir.[2]

Hz. Mehdi (a.f.)’nin zuhuru hakkında Ehl-i Sünnet âlimleri tarafından çok sayıda kitaplar yazılmıştır. O kadar çok kitap yazılmıştır ki Şeyh Muhammed İravanî “El-İmam El-Mehdi (a.f.)” kitabında şöyle yazmaktadır:

Ehl-i Sünnet, Hz. Mehdi (a.f.) ili ilgili rivayetlerin bir araya getirilmesinde ve ahir’uz-zamanda Mehdi isimli birisinin zuhur edeceği üzerine birçok kitap yazmıştır. Ben bu konuda otuzdan fazla kitabın yazıldığını bilmekteyim.[3]

Elbette bu konu Ehl-i Sünnet ve Şia arasında ittifak konusu olmasına rağmen, İbn-i Haldun gibi Ehl-i Sünnet’e mensup bazı aydınlar, Hz. Mehdi (a.f.) ili ilgili olan hadisleri zayıf saymaktadırlar[4] örneğin Reşit Rıza (El-Minar Tefsirinin yazarı) Tövbe Sûresinin otuz ikinci ayetinin açıklamasında, Mehdilikle ilgili hadislerin zayıf olduğuna işaret etmektedir.[5] Elbette bunlar kendi iddialarına delil ikame etmemişlerdir. Onların sözleri diğer Ehl-i Sünnet âlimleri tarafından şiddetle reddedilmiştir.

Şia âlimleri de kendi yazılarında bu iki şahsa cevap vermişlerdir. Hatta İbn-i Haldun’nun kendisi, Müslümanların, Hz. Mehdi (a.f.) hakkındaki inançlarını açıklarken şöyle yazmaktadır:

Bütün Müslümanlar arasındaki meşhur görüş şudur: Mutlaka ahir’uz-zamanda Ehl-i Beyt (a.s)’den olan birisi zuhur ederek dini koruyacak, adaleti ortaya çıkaracak, Müslümanlar ona uyacak ve o İslamî yönetimi eline alacaktır. Bu şahsın ismi Mehdi’dir.[6]

Buna göre bazıları tarafından bu hadislerin zayıf sayılması, Ehl-i Sünnet âlimlerinin Hz. Mehdi (a.f.) hakkında olan ittifaklarına bir zarar vermez; çünkü bu inanç, Ehl-i Sünnet kanalıyla nakledilen hadisler sonucunda oluşmuştur.

Aşağıda bu gibi hadisleri kendi kitaplarında yer veren bazı kimseleri zikredeceğiz. Yaklaşık bütün muteber Ehl-i Sünnet hadis kitapları, Hz. Mehdi (a.f.) hakkında en az birkaç tane hadis zikretmiştir: 1- İbn-i Sa’d (vefat: 230 h.k.);  2- İbn-i Ebi Şeybe (vefat: 235 h.k.); 3- Ahmet İbn-i Hanbel (vefat: 241 h.k.); 4- Buhari (vefat: 273 h.k.); 5- Müslim (vefat: 261h.k.); 6- İbn-i Mace (vefat: 273 h.k.); 7- Ebu Bekir İskafi (vefat: 273 h.k.); 8- Tirmizi (vefat: 279 h.k.); 9- Taberi (vefat: 380 h.k.); 10- İbn-i Kuteybe Deynevi (vefat: 276 h.k.); 11- Hâkim-i Nişaburi (vefat: 405 h.k.); 12- Beyhaki (vefat: 458 h.k.); 13- Hatib-i Bağdadi (vefat: 463 h.k.); 14- İbn-i Esir Cezri (vefat: 606 h.k.).[7]

Ehl-i Sünnet âlimlerinden bir diğeri de şöyle yazmaktadır: Hz. Mehdi (a.f.) hakkında tevatür derecesinde birçok hadis nakledilmiştir. Bu konu Ehl-i Sünnet âlimleri arasında, onların itikatlarından sayılacak derecede oldukça meşhurdur. Aynı şekilde bir diğer Ehl-i Sünnet âlimi şöyle yazmaktadır: Hz. Mehdi (a.f.) hakkındaki hadisler değişik kanallar ve birçok sahabe ve onlardan sonra da tabiinler tarafından nakledilmiştir ve bu nakiller kesin ilim ve yakin derecesine ulaşacak derecededir. Bu yüzden Hz. Mehdi (a.f.)’nin zuhuruna inanmak farzdır ve bu farz ilim ehli yanında sabit olmuş ve Ehl-i Sünnet ve-l Cemaat’in inançları arasında yaygınlaşmıştır.[8]

İbn-i Kesir de “El- Bidaye ve’n Nihaye” kitabında şöyle yazmaktadır: Hz. Mehdi (a.f.) ahir’uz-zamanda gelecektir ve yeryüzü zulümle dolduktan sonra onu adaletle dolduracaktır. Eb-u Davut’un kendi Sünen’inden ayrı bir kitabı bu konuya ayırdığı gibi biz de Hz. Mehdi (a.f.) ile ilgili hadisleri ayrı bir kitapta bir araya getirdik.[9]

Ehl-i Sünnetin büyük âlimlerinden nakledilen bu sözlerden Mehdilik ve Hz. Mehdi (a.f.)’nin zuhuruna inanmanın, Ehl-i Sünnet ve-l Cemaat’in sabit inançlarından birisi ve Hz. Mehdi (a.f.) ile ilgili hadislerin de onlar arasında tevatür derecesinde olduğu anlaşılmaktadır.

Açıklanan konuya göre, Mehdilik hususunda Ehl-i Sünnet ve Şia mezhebi arasında ortak yönlerin olduğu anlaşılmaktadır. Burada Hz. Mehdi (a.f.) hakkında Ehl-i Sünnet ve Şia mezhebi arasında olan ortak yönlere işaret edeceğiz:

Hz. Mehdi'nin (a.f.) Kıyam Ve Zuhurunun Kesin Oluşu

Hz. Mehdi (a.f.)’nin Soyu

Hz. Mehdi (a.f.)’nin soyu Şia mezhebine göre aşikârdır. Ama Ehl-i Sünnet belli hususlarda ona işaret etmişlerdir.

1) Hz. Mehdi (a.f.) Ehl-i Beyt ve Peygamber (s.a.a)’in evlatlarındandır: İbn-i Mace kendi Süneninde Peygamber (s.a.a)’in şöyle buyurduğunu nakletmektedir: “Hz. Mehdi (a.f.) biz Ehl-i Beyt’tendir; Allah-u Teala onun işlerini bir gecede hazırlayacaktır.”[10]

2) Hz. Mehdi (a.f.) Hz. Ali (a.s)’nin soyundandır: Suyuti “Örf-ul Verdi” kitabında Peygamber (s.a.a)’in Hz. Ali (a.s)’nin elinden tutarak şöyle buyurduğunu nakletmektedir: “Bunun soyundan bir genç çıkarak yeryüzünü adaletle dolduracaktır.”[11]

3) Hz. Mehdi (a.f.) Hz. Fatıma (s.a)’nın soyundandır: İbn-i Mace, Umm-u Seleme’den Peygamber (s.a.a)’in şöyle buyurduğunu nakletmektedir: “Hz. Mehdi (a.f.) Hz. Fatıma (s.a)’nın evlatlarındandır.”[12]

Hz. Mehdi (a.f.)’nin Fiziksel Özellikleri

Hz. Mehdi (a.f.)’nin Ehl-i Sünnet kitaplarında zikredilen vasıfları, onların Peygamber (s.a.a)’den naklettikleri hadislerden alınmıştır ve bu zikredilen vasıflar Şia kitaplarıyla aynıdır.

1) Hz. Mehdi (a.f.)’nin zuhur anında kudret sahibi oluşu: Birçok rivayette Hz. Mehdi (a.f.)’nin zuhur anında güçlü oluşunu vurgulanmaktadır.[13]

2) Nurlu bir yüze sahip olması: Cüveynî, Allah Resulü (s.a.a)’nden şöyle rivayet etmektedir: “Hz. Mehdi (a.f.) (Allah onun zuhurunu çabuklaştırsın) benim evlatlarımdandır… Onun yüzü parlayan bir yıldız gibidir.”[14]

3) Geniş alınlı düz burunlu olması: Siğanî, Allah Resulü (s.a.a)’nden şöyle rivayet etmektedir: “Hz. Mehdi (a.f.) (Allah onun zuhurunu çabuklaştırsın) düz burunlu ve açık alınlıdır.”[15]

4) Yanağında ben olması: Hz. Mehdi (a.f.)’nin sağ yanağında siyah bir ben vardır.[16]

5) Zuhur anında kırk yaşında olacağı: Elbette Şia mezhebine göre Hz. Mehdi (a.f.)’nin zuhuru ihtiyarlık yaşındadır ama kırk yaşındaki birisinin cismi yapısına sahip olacaktır.

Hz. Mehdi (a.f.)’nin Peygamber (s.a.a) İle Aynı İsimde Olması

Ehl-i Sünnet ve Şia, Hz. Mehdi (a.f.)’nin Peygamber-i Ekrem (s.a.a) ile aynı isimde olduklarına dair görüş birliğine sahiptirler.[17]

Zuhurun Ön Hazırlıkları

1) İnsanların tamamen ümitsiz olması: Davut b. Kesir-ir Regî şöyle söylemektedir: İmam Sadık (a.s)’a şöyle arz ettim: Bu zuhur konusu bizim için o kadar çok uzadı ki kalplerimiz daralmaktadır. İmam Sadık (a.s) şöyle buyurdu: “İnsanların kurtuluşa olan ümitsizliği her şeyden çok olduğu zaman, bir münadi gökyüzünde “Kaim” diye nida edecektir.”[18]

2) Zulmün her tarafa yayılması: Allah Resulü (s.a.a) bu hususta şöyle buyurmaktadır: “Eğer dünyanın ömründen bir günden daha fazla bir zaman kalmasa dahi, Allah-u Teala, o günü o kadar uzatır ki benim Ehl-i Beyt’imden birisi kıyam ederek, yeryüzü zulümle dolduktan sonra onu adaletle doldurur.”[19]

Zuhur Alametleri

1) Gökyüzünden gelecek bir nida: Allah Resulü (s.a.a) şöyle buyurmaktadır: “Muharrem ayında gökyüzünde, Allah’ın seçmiş olduğu kimse (Mehdi)dir, onun sözünü dinleyerek ona itaat edin diye bir ses yükselecektir.”[20]

2) Süfyani’nin ortaya çıkışı.

3) Süfyani’nin Beyda denilen bir yerde kaybolması: “Hesuf” kelimesi sözlükte içeri batmak ve kaybolmak anlamına gelmektedir. “Beyda” ise Mekke ve Medine arasında bir yerin ismidir. Süfyani büyük ordusuyla Hz. Mehdi (a.f.) ile savaşmak için Mekke’ye doğru gitmek için yola koyulacaktır. Onlar Mekke ve Medine arasında Beyda denilen bir yerde mucizevî bir şekilde yerin dibine girerek yok olacaklardır.[21]

4) Nefs-i Zekiyye’nin öldürülmesi: Hz. Mehdi (a.f.)’nin zuhur zamanında günahsız ve pak bir insanın Rükün ve Makam arasında öldürülmesi.[22]

Hz. Mehdi (a.f.)’nin Zuhuru İle İlgili Olan Konular

1) Hz. Mehdi (a.f.)’nin zuhurunun bir gecede hazırlanacağı.[23]

2) Zuhurun yeri: Rivayetlerin ortak yönü, Hz. Mehdi (a.f.)’nin zuhurunun Mekke’de Kâbe’nin yanında başlayacağıdır.[24]

3) Hz. Mehdi (a.f.) ile biat etme: Sünni ve Şia kaynaklarında dikkati çeken bir diğer konu da, Hz. Mehdi (a.f.)’nin yaranlarının zuhurun başında ona biat etmeleridir.[25]

4) Meleklerin Hz. Mehdi (a.f.)’ye yardım etmek için yeryüzüne inmeleri.[26]

5) Hz. İsa (a.s)’nın yeryüzüne inmesi ve namazda Hz. Mehdi (a.f.)’ye uyması: Peygamber-i Ekrem (s.a.a) şöyle buyuruyor: “Hz. Mehdi, Hz. İsa (a.s)’nın sanki saçlarından su damlar şeklinde yeryüzüne indiğini görecektir. Sonra ona şöyle diyecektir: Öne geçerek namaz kıldır. Hz. İsa (a.s) şöyle cevap verecektir: Namaz senin için kılınmaktadır. O zaman Hz. İsa (a.s), Hz. Mehdi (a.f.)’nin arkasında namaza duracaktır.”[27]

Hz. Mehdi (a.f.)’nin Kuracağı Devletin Özellikleri

1) Adaletin yayılması.[28]

2) Herkesin refah ve huzur içinde olması: Peygamber-i Ekrem (s.a.a) şöyle buyuruyor: “Hz. Mehdi benim ümmetimdendir… insanlar onun zamanında, önceden hiç kimsenin yaşamadığı bir şekilde bir hayat süreceklerdir.”[29]

3) Herkes, Hz. Mehdi (a.f.)’nin kuracağı devletten razı olacaktır.[30]

4) Her yönden emniyetli bir ortam olması.[31]

5) İnsanlarda ihtiyaçsızlık hissinin olması: Peygamber-i Ekrem (s.a.a) şöyle buyuruyor: “Sizlere Hz. Mehdi’yi müjdeliyorum; onun zuhurunda Allah-u Teala Muhammed ümmetinin kalplerini ihtiyaçsızlık duygusuyla dolduracaktır.”[32]

6) İslam dini diğer bütün dinlere üstün gelecektir.

7) Hz. Mehdi (a.f.)’nin kuracağı devlet tüm dünyayı kapsayacaktır: İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmaktadır: “Kaim (Hz. Mehdi (a.f.)) kıyam ettiği zaman, Kelime-i Şahadetin (Allah’ın birliğine ve Hz. Muhammed (s.a.a)’in onun kulu ve elçisi olduğuna dair şahadet) söylenmediği bir yer dünyada kalmayacaktır.”

Mehdeviyet İnancı Hususunda Ehl-i Sünnet İle Şia Arasındaki Farklılıklar

1) Hz. Mehdi (a.f.)’nin Doğumu

On iki imam inancına sahip olan Şia mezhebi, Hz. Mehdi (a.f.)’nin İmam Hasan Askerî (a.s)’nin oğlu olduğuna ve şimdiye kadar hayatta ve gıybette olduğuna inanmaktadır. Ama Ehl-i Sünnet, Mehdiliğin ittifak konusu olduğuna ve mutevatir hadislere göre Hz. Mehdi (a.f.)’nin ahir’uz-zamanda zuhur edeceğine inansalar da Hz. Mehdi (a.f.)’nin soyu ve doğumu hakkında birkaç gruba ayrılmaktadırlar:

Ehl-i Sünnetin bir grubu, Hz. Mehdi (a.f.)’nin İsa b. Meryem olduğuna inanmaktadırlar ve bu hususta Enes b. Malik’ten nakledilen tek bir hadise dayanmaktadırlar.[33]

Çok az bir grup da, Hz. Mehdi (a.f.)’nin Abbas b. Abdulmuttalib’in evlatlarından olduğuna inanmaktadır. Onlar “Kenz’ul Ummal” kitabında zikredilen bir tane hadise istinat etmektedirler.[34]

Diğer bir grup da, Hz. Mehdi (a.f.)’nin, İmam Hüseyin (a.s)’nin değil de İmam Hasan Mücteba (a.s)’nın evlatlarından olduğuna inanmaktadırlar.[35]

Başka bir grup ise şöyle demektedir: Hz. Mehdi (a.f.)’nin babasının ismi Peygamber (s.a.a)’in babasının ismiyle aynıdır. Hz. Muhammed (s.a.a)’nin babasının ismi Abdullah olduğu için Mehdi b. Hasan Askerî, vaat edilen Mehdi (a.f.) olamaz. Bu ihtimalin kaynağı da“Kenz’ul Ummal” kitabında zikredilen bir rivayettir.[36]

Ehl-i Sünnet'in bir grubu da on iki imam inancına sahip olan Şia mezhebi gibi Hz. Mehdi (a.f.)’nin, Peygamber (s.a.a) ve Hz. Fatıma (s.a)’nın evlatlarından olduğuna ve Hz. İsa (a.s)’nın ise Hz. Mehdi (a.f.)’nin zuhuru anında ona yardıma geleceğine ve namazda ona uyacağına inanmaktadırlar. Ama onun kimliği hakkında ayrıntılı bir bilgi ortaya koymazlar.

Umm-u Seleme Peygamber (s.a.a) şöyle buyurduğunu nakletmektedir: “Mehdi benim soyumdan ve Fatıma’nın evlatlarındandır.”[37] Cabir b. Abdullah Peygamber (s.a.a)’den, Hz. İsa (a.s)’nın Hz. Mehdi (a.f.)’nin zuhuru anında yeryüzüne ineceğini nakletmektedir.[38] Abdullah b. Ömer şöyle demektedir: “Mehdi, Hz. İsa (a.s)’nın ona yardıma geleceği ve onun arkasında namaz kılacağı kimsedir.”[39]

Ehl-i Sünnet alimlerinden olan Zehebî “Mehdi (a.f.)’nin Abbas b. Abdulmuttalib’in evlatlarındandır” hadisini eleştirerek şöyle demiştir: Bu hadisi sadece Muhammed b. Velid nakletmiştir ve o hadis uyduran kimselerdendir.[40]

Ehl-i Beyt mektebinin görüşünün ispatı için şu noktalar değinebiliriz:

Öncelikle; on iki imamın geleceğini bildiren sahih hadisler bütün temel kaynaklarda yer alır. Hatta bazı kaynaklar bunların isimleriyle açık bir şekilde tanıtır; buna göre bu hususta hadis yoktur diyenlerin sözünün yanlış olduğu ortaya çıkmaktadır. İbn-i Abbas’tan, Na’sel isimli bir Yahudi’nin Peygamber (s.a.a)’in yanına gelerek ona birçok soru sorduğu rivayet edilmektedir. Na’sel vasiler hakkında da Peygamber (s.a.a)’e soru sormuştur. Peygamber (s.a.a) onun bu sorusuna şöyle cevap vermiştir: “Benim ilk vasim Ali, ondan sonra Hasan, Hüseyin ve onun evlatlarından dokuz imam.” Na’sel şöyle sordu: onların isimleri nelerdir? Peygamber (s.a.a) imamların isimlerini on ikinci imama kadar zikrettiler. Peygamber (s.a.a), Cabir b. Ensarî’nin, Hz. Ali (a.s)’den sonraki imamların isimleri hakkındaki sorusuna şöyle cevap vermiştir: “Ali’den sonra Hasan ve Hüseyin imamdırlar. Sonra Seyyid’ul Abidin, sonra Muhammed b. Ali Bakır, sen onu göreceksin. Onu gördüğün zaman benim selamımı ona ulaştır. Sonra Cafer b. Muhammed Sadık, sonra Musa b. Cafer Kazım, sonra Ali b. Musa Rıza, sonra Muhammed b. Ali Cevat, sonra Ali b. Muhammed Taki, sonra Hasan b. Ali Zeki ve ondan sonra Hak için kıyam edecek ümmetimin Mehdisi (Muhammed b. Hasan) Sahib-i Zaman imamdır. O, yeryüzünü, zulümle dolduktan sonra adaletle dolduracaktır.”[41]

İkinci olarak; Hz. Mehdi (a.f.)’nin doğumunu ve çocukluğunu nakleden birçok tarihî delil ve kaynak vardır. Örnek olarak Ehl-i Sünnetin birkaç sözünü aşağıda nakledeceğiz:

1) Hafız Süleyman Hanefî şöyle demektedir: Araştırmacı ve güvenilir kimselerin yanında doğru olan haber, Mehdi’nin Şaban ayının on beşinci gecesinde (255 hicrî kamerî) Samirra şehrinde doğmuş olduğudur.[42]

2) Hace Muhammed Parsa “Fasl’ul Hitap” kitabında şöyle demektedir: Ebu Muhammed b. Askerî Ehl-i Beyt’tendir. Onun; Kaim, Hüccet, Mehdi ve Sahib-uz Zaman olarak adlandırılan Ebu’ul Kasım’dan başka çocuğu yoktur. O, Hicrî 255 yılında Şaban ayının on beşinde dünyaya gelmiştir. Annesinin ismi Nergis’tir. O, babası şehit edildiğinde beş yaşındaydı.[43]

3) İbn-i Hallakan “Vefeyat-ul E’yan” kitabında şöyle yazmaktadır: Eb-ul Kasım Muhammed, …Muhammed Cevat’ın oğlu Ali Hadî’nin oğlu Hasan Askerî’nin oğludur. O, Hüccet olarak tanınan Şiaların on iki imamlarının on ikincisidir. O 255 yılının (h. k.) Şaban ayının yarısında Cuma günü dünyaya gelmiştir.[44]

4) Zehebî de kitaplarından üçünde Hz. Mehdi (a.f.)’nin doğumuna işaret etmiştir ve “El-İber” kitabının 256 yılının (h. k.) olayları kısmında şöyle yazmaktadır: Bu yılda Muhammed b. Hasan b. Ali El-Hadî b. Muhammed Cevat b. Ali Rıza b. Musa Kazım b. Cafer Sadık Alevî Hüseynî dünyaya gelmiştir. Künyesi Eb’ul Kasım’dır ve Rafizler (Şiiler) onu, El-Halef, El-Hüccet, Mehdi Muntezer (beklenen Mehdi) ve Sahib-uz Zaman olarak adlandırmaktadırlar. O, on iki imamların sonuncusudur.[45]

5) Günümüz Ehl-i Sünnet âlimlerinden olan Hayruddin Zereklî (vefat: 1397 h. k.) de “El-A’lam” kitabında şöyle yazmaktadır: O, Samirra şehrinde dünyaya gelmiştir ve babasının vefatı anında beş yaşındaydı. O, 255 yılının (h. k.) Şaban ayının on beşinci gecesi dünyaya gelmiştir ve 265 yılında (h. k.) gaybete çekilmiştir.[46]

Ayetullah Safi, “Mehdeviyet” kitabında Hz. Mehdi (a.f.)’nin doğumuna bir şekilde işaret eden Ehl-i Sünnet âlimlerinden yetmiş yedisinin ismini zikretmektedir.[47].

Belki de İbn-i Hacer Heysemî gibi bazı Ehl-i Sünnet âlimleri, Hz. Mehdi (a.f.)’nin ömrün uzun olmasını onun doğmadığına delil olarak getirmiş olabilirler. Ama Hz. İsa b. Meryem’i Hz. Mehdi (a.f.)’ye namazda uyması için yaşatan, Hz. Yunus (a.s)’u balığın karnında koruyan ve sadece peygamberlik süresi dokuz yüz elli yıl olan Hz. Nuh (a.s)’a uzun ömür veren yüce Allah, Hz. Mehdi (a.f.)’ye uzun ömür vermekten aciz midir?[48] Ehl-i Sünnetin kendisi de Hz. İsa (a.s)’nın, Hz. Hızır (a.s)’ın, Hz. Salih (a.s)’in ve … hayatta olduklarına inanmaktadırlar. Buna göre Hz. Mehdi (a.f.)’nin doğumu, Ehl-i Sünnetin de vakıf olduğu kesin ve açık bir olaydır.

Muhammed b. Ali Hamza şöyle demektedir: Hz. Hasan Askerî (a.s)’nin şöyle buyurduğunu duydum: “Allah’ın kullarına olan velisi ve hücceti ve benim halifem 255 yılının (h. k.) Şaban ayının on beşinci gecesi hava ışımaya başladığı sırada dünyaya gelmiştir.”[49]

2) Hz. Mehdi'nin Gaybetı

Önceden değindiğimiz gibi Şia, Hz. Mehdi (a.f.)’nin doğduğu ve 329 (h. k.) yılında da gaybete çekildiği konusunda ittifak etmiştir. Onlar Hz. Mehdi (a.f.)’nin, Allah- Teala ona zuhur izni verene kadar hayatta kalacağına inanmaktadırlar. Peygamber (s.a.a) ve Ehl-i Beyt (a.s)’ten nakledilen hadis ve rivayetler de bu inancı desteklemektedir. Bu rivayetler Hz. Mehdi (a.f.)’nin gaybetinden veya doğumundan kitaplarda kaydedilmiştir.

Ama Hz. Mehdi (a.f.)’nin doğduğuna inanmayan Ehl-i Sünnet âlimlerinden bir grup, onun gaybete çekildiği hususunda da Şia mezhebinden değişik görüşe sahiptirler.

3) İmam Mehdi'nin Masum Oluşu

Ehl-i Sünnet âlimlerinin çoğu Hz. Mehdi (a.f.)’nin masum olduğuna inanmamaktadırlar ve onu, diğer insanlar gibi bazı günah ve hatalara duçar olabilecek normal bir insan olarak görmektedirler. Bu görüşü İbn-i Kesir gibi Ehl-i Sünnet âlimlerinin birçoğu kabul etmektedir.[50] Ehl-i Sünnet bu konuda Peygamber (s.a.a)’in buyurduğu şu hadise istinat etmektedirler: “Hz. Mehdi (a.f.) biz Ehl-i Beyt’tendir; Allah-u Teala onun işlerini bir gecede hazırlayacaktır.”[51] Ama Şia mezhebine göre bütün imamlar masumdur ve onların hata ve günah işleme ihtimalleri yoktur.

Ehl-i Sünnet nezdinde mehdilik inancının sağlamlığını gösteren bir delil olarak Ehl-i Sünnetin meşhur dört aliminin verdiği fetvaya işaret etmekte yarar vardır. Bu dört Ehl-i Sünnet âlimi şunlardır: 1) İbn-i Hacer Heysemî Şafiî, 2) Şeyh Ahmet Eb-u Server b. Saba Hanefî, 3) Şeyh Muhammed b. Muhammed Hıtabî Malikî, 4) Şeyh Yahya b. Muhammed Hanbelî.

Bu âlimlerin hepsi, Hz. Mehdi (a.f.)’nin zuhuru inancını inkâr eden bir kimsenin cezalandırılması gerektiğini ve bu kimsenin edeplenmesi ve doğruya yönelmesi için dövülmesi ve yerilmesinin farz olduğunu ve bu şekilde de bu inkârından vazgeçmezse katlinin farz ve kanın da helal olduğunu söylemektedirler.[52]