Please Wait
8880
โลกที่มนุษย์อยู่อาศัยนี้มาจากคำว่า «ادنی» มาจากคำว่า «دنیء» และคำว่า «دنائت» ซึ่งหมายถึงความต่ำทรามยิ่งกว่า หรือการไม่มีค่าอันใด (เมื่อเทียบกับการมีชีวิตในปรโลก) หรือถ้ามาจากคำว่า «دنو» หมายถึงความใกล้ชิดยิ่งกว่า (เมื่อเทียบกับชีวิตในปรโลก)
อัลกุรอาน และรายงานฮะดีซ,ได้แบ่งโลกออกเป็น 2 ส่วน,อันได้แก่ โลกที่ได้รับการตำหนิ กับโลกที่ได้รับการสรรเสริญ.ส่วนใหญ่คำพูดของบรรดามะอฺซูม (อ.) เมื่อกล่าวถึงโลก และได้เตือนสำทับมนุษย์ว่าอย่างหลงกลโลก หรือออกห่างจากโลกแห่งความหลอกลวง, บ่งชี้ให้เห็นถึงโลกที่ได้รับการตำหนิและไม่ถูกยอมรับ,โลกซึ่งเจ้าของปรารถนามันเพื่อตัวเอง เขามองโลกด้วยความอิสระตามอำเภอใจ, ส่วนโลกที่ได้รับการสรรเสริญ, หมายถึงการมองโลกด้วยพ้นธสัญญามิใช่เสรีภาพ หมายถึงการใช้ประโยชน์จากอายุขัยที่มีอยู่ จากโอกาสที่ได้รับไปในหนทางอันเป็นที่พึงพอใจของอัลลอฮฺ และเป็นบันไดก้าวไปเพื่อแสวงหาความสมบูรณ์ด้านจิตวิญญาณ, และการมองโลกเช่นนี้,เป็นการมองด้วยความเสียสละ,และการให้ซึ่งเป็นความง่ายดายสำหรับมนุษย์ทั้งหลาย
ความรักและลุ่มหลงโลกคือแหล่งที่มาของความผิดพลาดทั้งปวง.ความสงบที่ยอดเยี่ยมที่สุดสำหรับมนุษย์คือ การปล่อยวางและการช่วยเหลือมนุษย์ให้พ้นจากความรัก ความลุ่มหลง และความโสโครกทั้งหลายของโลก การปรับปรุงแก้ไขจิตใจและการก้าวไปถึงยังตำแหน่งความเป็นบ่าวที่แท้จริงของพระเจ้า, นอกจากสองแนวทางนี้แล้ว อัลกุรอานยังได้กล่าวถึงแนวทางอื่นอีกมากมาย ซึ่งจะขอกล่าวพอสังเขปดังต่อไปนี้:
1.การรู้จักแก่นแท้และฐานภาพของตน เมื่อสัมพันธ์ไปยังโลก
2.จงคิดใคร่ครวญให้รอบคอบในตัวตนของโลก และผลกระทบไม่ดีเกี่ยวกับความรักและลุ่มหลงโลก
3.สนับสนุนส่งเสริมความศรัทธา พึงปฏิบัติคุณงามความดี มีความสำรวมตนจากบาป สร้างสรรค์ตนเอง,ขัดเกลาจิตวิญญาณและละทิ้งอำนาจฝ่ายต่ำ
4.รำลึกถึงความตายและวันฟื้นคืนชีพเสมอ
5.ศึกษาประวัติบรรพชนและบั้นปลายสุดท้ายของพวกเขา
6.อพยพและต่อสู้ดิ้นรน
7.หลีกเลี่ยงความอิจฉาริษยา การสั่งสมทรัพย์สมบัติจำนวนมากมาย ความหวังอันยาวนาน มีความพอใจในสิ่งที่ตนมี รู้จักประมาณตน และมีความเพียงพอในสิ่งที่ต้องการและจำเป็น
8.อดทนอดกลั้นและมีขันติธรรมต่อความยากลำบาก
โลกที่มนุษย์อยู่อาศัยนี้มาจากคำว่า «ادنی» มาจากคำว่า «دنیء» และคำว่า «دنائت» ซึ่งหมายถึงความต่ำทรามยิ่งกว่า หรือการไม่มีค่าอันใด (เมื่อเทียบกับการมีชีวิตในปรโลก) หรือถ้ามาจากคำว่า «دنو» หมายถึงความใกล้ชิดยิ่งกว่า (เมื่อเทียบกับชีวิตในปรโลก)[1]
ก่อนที่จะอธิบายถึงคำถาม จำเป็นต้องกล่าวเกริ่นบางอย่างก่อน คือ :
ถูกแนะนำว่าความรักลุ่มหลงโลก คือ แหล่งที่มาของความผิดพลาดทั้งปวง[2]
ความรักและลุ่มหลงโลก ไม่ว่าจะเป็นความรักในทรัพย์สมบัติ, ตำแหน่ง,กิเลสตัณหา,ความสะดวกสบาย, ชีวิตที่ดีกว่า, ชัยชนะ, การล้างแค้น, และอื่นๆ ที่คล้ายคลึงกันนี้, ซึ่งทั้งหมดที่กล่าวมาบางครั้งก่อให้เกิดพายุร้ายขึ้นในชีวิตและจิตวิญญาณของมนุษย์อย่างรุนแรง,อันเป็นสาเหตุทำให้มนุษย์มองเห็นชีวิตทางโลกนี้ดีกว่าและมาก่อนชีวิตในโลกหน้า[3]
แต่สิ่งจำเป็นที่ต้องพิจารณาคือ คำอธิบายของอัลกุรอาน และรายงานฮะดีซที่ว่า, โลกแบ่งออกเป็น 2 ส่วน อันได้แก่: โลกที่ถูกตำหนิกับโลกที่ได้รับการสรรเสริญ.
โองการอัลกุรอาน จำนวนมากมาย,กล่าวว่าชีวิตทางโลกนี้คือปัจจัยของความหยิ่งยโส และเล่ห์เพทุบาย ซึ่งได้เตือนสำทับมนุษย์เสมอว่า อย่าปล่อยให้ความสุขร่าเริง เครื่องยังชีพ ประกายแห่งความหลอกลวงของโลกนี้ ทำให้ท่านต้องลืมเลือนพระเจ้า[4] บางครั้งกล่าวว่า ชีวิตทางโลกนี้คือความไร้สาระและเป็นเพียงการละเล่น[5]
ทำนองเดียวกันวัฒนธรรมของอัลกุรอาน,ได้กล่าวเตือนเสมอว่าปัจจัยสำคัญที่หลอกลวงมนุษย์ให้หลงทางคือ, มีความหวังเลื่อนลอยอันยาวนานที่มีต่อโลกนี้และการดำเนินชีวิตแห่งโลกวัตถุ[6]