پیامبر(ص) بارها در زمان‌ها و مکان‌های مختلف به طور شفاهی موضوع ولایت و امامت امام علی(ع) را اعلام کردند و شاهدان بسیاری در این ارتباط موجود بود. اما این‌که چرا پیامبر(ص) مدتی قبل از شدت بیماری، قلم و دوات نخواستند تا وصی خود را معرفی کنند؛ در این باره باید گفت؛ این اتفاق باید در زمانی می‌افتاد تا کسانی که احتمال مخالفت و نفوذشان در میان مخالفان، بیشتر بود حضور داشته باشند تا ضمن تأیید این متن مکتوب، بهانه‌ای برای مخالفت نداشته باشند، اگر این نوشتن چند روز قبل با تأیید عده خاص و بدون حضور مخالفان ولایت علی(ع) انجام می‌شد، چه بسا همان کسانی که با غدیر مخالفت کردند اتهام جعل و امثال اینها را به علی(ع) و طرفداران ولایتش می‌زدند. گذشته از اینها، آن‌حضرت در لحظات آخر خواستند که با نگارش کتبی تأکیدی بر اعلان‌های قبلی کنند.
البته اگر کتبی هم می‌نوشتند، ممکن بود گروهی به بهانه‌های مختلف از آن سرباز زنند، حداقل فائده‌اش این بود که یک بار دیگر نیز با آنان اتمام حجت شده بود.