در پاسخ به این پرسش باید گفت:

1. بین اراده تشریعی و اراده تکوینی تفاوت وجود دارد؛ آنچه که در پرسش بدان اشاره شده (که همه امور با اراده خداوند رخ می‌دهد)، مقصود از آن، اراده تکوینی است، نه اراده تشریعی؛ بنابر این منافات ندارد که در جهانی که پر از سختی‌ها و آزمایش‌ها برای انسان مختار است، موضوعی ‌مراد تکوینی خداوند بوده و به عبارتی خداوند دست انسان را در انجام آن باز گذاشته باشد، ولی مراد تشریعی حضرت حق نباشد و خدا آن را نپسندیده و مرتکب آن را مجازات کند.
2. ما فقط جنبه خسارت و جنایت قضیه را می‌بینیم، اما جنبه جبران و ترمیم خسارت را نمی‌بینیم، حال یا چون در ارتباط نیستیم و یا برای ما مشهود و ملموس نشده است.
3. معمولاً نگاه ما منحصر در دنیای چند روزه است، در حالی‌که کل زندگی دنیا نسبت به آخرت بیش از چند لحظه به حساب نمی‌آید؛ بنابر این ممکن است فلسفه و مصلحت برخی حوادث در دنیا برای ما آشکار نشود، ولی در نگاه کلی و نسبت به جهان بی‌نهایت آخرت دارای مصلحت باشد و چه بسا چنین کودکی در آن عالم بسیار سعادت‌مندتر و متنعم‌تر از کودکی باشد که دچار چنین مصیبتی نشده است.