لطفا صبرکنید
3359
- اشتراک گذاری
یکی از کسانی که در رکاب امام حسین(ع) به شهادت رسید،[1] ابو عمرو،[2] شبیب بن عبدالله نهشلی[3] خثعمی،[4] از قبیلهی بنینفیل بن دارم است.[5]
گرچه طبیعی است که ایشان در زمان حیات امام علی(ع) و امام حسن(ع) زنده بوده و در همین راستا برخی از کتابهای متأخر وی را از اصحاب آن دو حضرت شمردهاند،[6] اما گزارشی از ایشان در آن زمان وجود ندارد. به هر حال، ایشان از اصحاب سید الشهداء بوده[7] و از ویژگىهاى بارز او شبزندهداری و زیاد نماز خواندن بود.[8]
در شجاعت وی گفتهاند، روز عاشورا سخت و دلاورانه میجنگید و بر هر گروهى هجوم مىبرد، آنان را فرارى میداد و صفها را از هم میگسست، و سپس به سوى امام حسین(ع) بازمیگشت[9] و چنین رجز میخواند:
«أَبْشِرْ هُدِیتَ الرُّشْدَ تَلْقَى أَحْمَدَا فِی جَنَّةِ الْفِرْدَوْسِ تَعْلُو صُعُداً»؛
(بشارت باد بر خودم! به مسیر حق رهنمون شدی! پیامبر را در بهشت فردوس ملاقات خواهی کرد! به مقامهای بالا خواهی رسید!).[10]
شبیب همچنان در میدان بود تا «عامر بن نهشل» از سوى سپاه اموى به سوى او رفت و بعد از پیکارى سخت او را به شهادت رساند و سر ایشان را از بدنش جدا نمود.[11]
در زیارتنامه شهدا در روز عاشورا اینگونه از او تجلیل شده است: «السَّلَامُ عَلَى شَبِیبِ بْنِ عَبْدِاللَّهِ النَّهْشَلِی».[12]
[1]. «شهدای قیام عاشورا»، 28614.
[2]. ر. ک: ابن نما حلی، جعفر بن محمد، مثیر الأحزان، ص 57، قم، مدرسه امام مهدی عج، چاپ سوم، 1406ق.
[3]. ابن شهر آشوب مازندرانی، مناقب آل أبی طالب ع، ج 4، ص 78، قم، انتشارات علامه، چاپ اول، 1379ق.
[4]. مثیر الأحزان، ص 57.
[5]. رسان، فضیل بن زبیر، تسمیة من قتل مع الحسین ع، ص 153، قم، آل البیت، چاپ دوم، 1406ق.
[6]. السید عبد المجید الحسینی الحائری الشیرازی، ذخیرة الدارین فیما یتعلق بمصائب الحسین ع و اصحابه، ص 391، قم، زمزم هدایت، بیتا.
[7]. شیخ طوسی، محمد بن حسن، الابواب(رجال طوسی)، محقق، مصحح، قیومی اصفهانی، جواد، ص 101، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ سوم، 1427ق.
[8]. مثیر الأحزان، ص 57.
[9]. همان.
[10]. همان.
[11]. ر. ک: همان؛ ابن نما حلی، جعفر بن محمد، در سوگ امیر آزادی (ترجمه مثیر الأحزان)، ص 210- 211، قم، حاذق، چاپ اول، 1380ش.
[12]. ابن مشهدی، محمد بن جعفر، المزار الکبیر، محقق، مصحح، قیومی اصفهانی، جواد، ص 493، قم، دفتر انتشارات اسلامی، چاپ اول، 1419ق.