اگرچه در قرآن کریم تصریح شده است که کوه‌ها با شناخت باطن قرآن منفجر خواهند شد،[1] و اگرچه ما امام علی(ع) را قرآن ناطق می‌دانیم؛ اما با این وجود بر اساس تحقیق و جست‌وجوهای صورت گرفته، چنین روایتی در منابع یافت نشده است. البته در بعضی کتاب‌ها از امام صادق‌(ع) نقل شده است: کروبیین عده‌‌ای از شیعیان ما از خلق اول هستند که خداوند آنها را در پشت عرش خود قرار داده است که اگر نور یکی از آنها تقسیم شود برای تمام اهل زمین کفایت می‌کند؛ سپس فرمود: هنگامی که حضرت موسی(ع) به درگاه خداوند آن درخواست [دیدن خدا] را عرضه داشت، خداوند به یکی از این کروبیین دستور تجلی داد، پس او بر کوه تجلی کرد و کوه متلاشی شد.[2]

البته این روایت از نظر سند مرفوعه است؛ یعنی تمام سلسله سند آن ذکر نشده؛ لذا نمی‌توان آن‌را از روایاتی دانست که پذیرش آن الزامی باشد. هر چند محتوای آن خلاف عقل و نقل نیست.[3]

در هر صورت، تحقق و امکان آنچه در پرسش مطرح شده،‌ از محالات نیست؛ یعنی ممکن است خداوند برای آشکار نمودن حقیقتی در شرایط خاص، چنین امر خارق العاده‌‌ای را به دست انسان‌های صالح و با وساطت نام امام علی(ع) نشان دهد.

با این وجود،‌ همان‌گونه که در راهنمای پرسشگری عرض کردیم، سیاست پایگاه در مورد مکاشفات، ‌آن است که نسبت به اثبات و یا نفی مصادیق آن اظهار نظر قطعی نکند.

[1]. حشر، 21.

[2]. «وَ رَوَى بَعْضُ أَصْحَابِنَا عَنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ السَّیَّارِیِّ قَالَ وَ قَدْ سَمِعْتُ أَنَا مِنْ أَحْمَدَ بْنِ مُحَمَّدٍ قَالَ حَدَّثَنِی أَبُو مُحَمَّدٍ عُبَیْدُ بْنُ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ الْفَارِسِیُّ وَ غَیْرُهُ رَفَعُوهُ إِلَى أَبِی عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ‏ إِنَّ الْکَرُوبِیِّینَ قَوْمٌ مِنْ شِیعَتِنَا مِنَ الْخَلْقِ الْأَوَّلِ جَعَلَهُمُ اللَّهُ خَلْفَ الْعَرْشِ لَوْ قُسِمَ نُورُ وَاحِدٍ مِنْهُمْ عَلَى أَهْلِ الْأَرْضِ لَکَفَاهُمْ ثُمَّ قَالَ إِنَّ مُوسَى لَمَّا سَأَلَ رَبَّهُ مَا سَأَلَ أَمَرَ وَاحِداً مِنَ الْکَرُوبِیِّینَ فَتَجَلَّى لِلْجَبَلِ‏ فَ جَعَلَهُ دَکًّا». صفار، محمد بن حسن، بصائر الدرجات فی فضائل آل محمّد صلّى الله علیهم، ج 1، ص 69، قم، مکتبة آیة الله المرعشی النجفی، چاپ دوم، 1404ق.

[3]. ر. ک: «ربوبیت و انسان کامل»، 3416؛ «انسان و ربوبیت»، 10528.