در ارتباط با فتنه‌های شام در آخرالزمان، گزارشی با تعابیر مختلف در بعضی از منابع وجود دارد:

 ابن مسیب گفت: «فتنه‌‏ای در شام برپا می‌شود که هرگاه از طرفی آرام می‌شود، از سوی دیگری سر بلند می‌کند. این فتنه قطع نخواهد شد، تا آن‌که منادی از آسمان ندا می‌دهد که امیر شما فلانی است».[1]

این گزارش اولین بار در کتاب‌های اهل‌سنت ذکر شد، و تنها ابن طاووس (از علمای شیعی در قرن هفتم هجری)‏ در کتاب التشریف بالمنن فی التعریف بالفتن آنها را ذکر کرده است.

علاوه بر این‌که این گزارش به معصومان(ع) نسبت داده نشده است تا به بررسی حجت‌بودن آن پرداخته شود، بلکه به شخصی به نام سعید بن مسیب که (ظاهرا) از یاران خاص امام سجاد(ع)بود[2] نسبت داده شده است و کتاب‌ها سلسله سندی را تا خود سعید بن مسیب نقل نکرده‌اند. بر این اساس، حداکثر روایتی مرسل بوده که استنادش به معصوم(ع) نیز مشخص نیست.

به هر حال، با فرض قبول این گزارش، حتی اگر بتوان حوادث جاری این منطقه را بخشی از مصادیق آن دانست؛ اما دلیلی قطعی وجود ندارد که مراد آن، همین حوادث است و شاید ناظر به رخدادهایی باشد که بعدها اتفاق خواهد افتاد، مگر آن‌که چنین تفسیری را برگرفته از مکاشفه‌ و یا رؤیای صادقه‌ای بدانیم که بدون انکار آن، اما سیاست پایگاه پرداختن به این موضوعات نیست.

[1]. ر. ک: خزاعی مروزی، نعیم بن حماد، کتاب الفتن، محقق، أمین زهیری، سمیر، ج 1، ص 237، قاهره، مکتبة التوحید، چاپ اول، 1412ق؛ ابن طاووس، علی بن موسی، التشریف بالمنن فی التعریف بالفتن المعروف بالملاحم و الفتن، ص 130، 131، قم، مؤسسة صاحب الأمر(عج)، چاپ اول، 1416ق.

[2]. علامه حلی، حسن بن یوسف‏، رجال العلامة الحلی‏، ص 79، نجف اشرف، دار الذخائر، چاپ دوم، 1411ق.