لطفا صبرکنید
4113
- اشتراک گذاری
بر اساس برخی گزارشها امام حسین(ع) در روز عاشورا و در آن شرایط سخت، فرزندش امام سجاد(ع) را به سینه چسباند، و به او فرمود: پسرم! از من دعایی را به یادگار داشته باش که مادرم حضرت فاطمه(س) به من آموخت و ایشان نیز آنرا از رسول خدا(ص) به یادگار داشت و این جبرئیل بود که دعا را برای پیامبر(ص) آورده بود. این دعا برای رفع حاجت و همّ و غم و بلاهای سختی است که نازل میشود:
«(الهی) بِحَقِّ یس وَ الْقُرْآنِ الْحَکِیمِ وَ بِحَقِّ طه وَ الْقُرْآنِ الْعَظِیمِ یَا مَنْ یَقْدِرُ عَلَى حَوَائِجِ السَّائِلِینَ یَا مَنْ یَعْلَمُ مَا فِی الضَّمِیرِ یَا مُنَفِّسُ عَنِ الْمَکْرُوبِینَ یَا مُفَرِّجُ عَنِ الْمَغْمُومِینَ یَا رَاحِمَ الشَّیْخِ الْکَبِیرِ یَا رَازِقَ الطِّفْلِ الصَّغِیرِ یَا مَنْ لَا یَحْتَاجُ إِلَى التَّفْسِیرِ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ افْعَلْ بِی کَذَا وَ کَذَا».[1] در اینجا به جای «کَذَا وَ کَذَا» حاجت انسان ذکر میشود.
این گزارش و این دعا در کتاب قابل استناد؛ اما بدون سند نقل شده است. از سوی دیگر، شامل محتوایی است که برخی از فرازهای آن در دعاهای دیگر وجود دارد و مطلبی در آن وجود ندارد که مخالف آموزههای دینی باشد.
از اینرو به خوبی میتوان با استفاده از این دعا با خداوند ارتباط برقرار کرد.
[1]. قطب الدین راوندی، سعید بن هبة الله، الدعوات (سلوة الحزین)، ص 54 – 55، قم، مدرسه امام مهدی(عج)، چاپ اول، 1407ق.