در یکی از کلمات قصار امام علی(ع) آمده است:

«اَلنّاسُ مِنْ خَوْفِ الذُّلِّ مُتَعَجِّلُوا الذُّلِّ»؛[1] مردم از ترس ذلّت و خواری، خود به سوى خواری و ذلت می‌شتابند!

گاه ترس از خواری در آینده، انسان را وادار می‌کند که زودهنگام کاری را انجام دهد که به خواری زودرس او بینجامد، مانند این‌که نزد ثروت‌مندان بدون این‌که اکنون نیازی به آنان داشته باشند تملق و چابلوسی می‌کند و با این کار همین الآن خود را خوار و ذلیل می‌نماید، به این انگیزه که شاید در آینده محتاج آنان شود و در آن هنگام با استفاده از ثروتشان بتواند خواری و ذلت احتمالی خود را برطرف کند.[2]

[1]. تمیمی آمدی، عبد الواحد بن محمد، تصنیف غرر الحکم و درر الکلم، محقق، مصحح، درایتی، مصطفی، ص 367، قم، دفتر تبلیغات اسلامی، چاپ اول، 1366ش.

[2]. ر. ک: آقا جمال خوانساری، محمد، شرح بر غرر الحکم و درر الکلم، محقق، مصحح، حسینی ارموی محدث، جلال ‌الدین، ج 2، ص 156، دانشگاه تهران، چاپ چهارم، 1366ش.