انسانیت انسان ذاتی او است، از این جهت انسانیتش از او جدا شدنی نیست بر خلاف مسلمان بودنش که ذاتی او نیست، بلکه عرضی است؛ یعنی می شود انسانی فرض کرد که مسلمان نباشد؛ مثل تمام انسان های غیر مسلمانی که وجود دارند، از این رو فرزندی که از یک انسان متولد می شود ذاتاً انسان است؛ امّا تا زمانی که ممیّز نشده و اسلام را نپذیرفته مسلمان نیست، اگرچه در صورتی که پدر، مادر و جدّ او یا یکی از آنان مسلمان باشند حکم مسلمان را دارد.[1]

البته، بر اساس مستندات روایی[2]، هر فرزندی که پا به جهان می گذارد، در ذات و فطرت خویش خداجو و موحد است و اگر در موقعیتی مناسب قرار گیرد، مطمئنا اسلام را خواهد پذیرفت، اما پدر، مادر و جامعه، گاهی با آموزشهای نادرست او را از مسیر اصیل فطرت خود دور می سازند.