این‌که هر فردی باید احساسات جنسی خود را در محدوده قوانین -نه به صورت کاملا آزاد- برطرف کند، موضوعی است که عقل و طبیعت بشری آن‌را می‌پذیرد. بر همین اساس در تمام دنیا -حتی آنانی که به هیچ دینی معتقد نیستند- قوانین نوشته و نانوشته در مورد حد و مرزهای مجاز در روابط جنسی وجود دارد.

در همین راستا، دین اسلام نیز معتقد به سرکوب کامل احساسات جنسی نیست؛ بلکه مقرراتی را برای تنظیم آن در نظر گرفته است.

روایتی که در پرسش بدان اشاره شد، مبنی بر این‌که رسول خدا(ص) بعد از مشاهده زنی زیبا، با ام ‌سلمه هم‌بستر شد، روایتی است که در منابع معتبری مانند کتاب کافی وجود دارد و در آن بیان شده است که پیامبر(ص) در نهایت این توصیه را خطاب به مردم فرمود: ای مردم! نگاه، دام شیطان است. پس هرگاه احساسات جنسی فردی (بعد از نگاه) تحریک شد، نزد همسر خود رود(و با او هم‌بستر شود).

«عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ(ع) قَالَ: رَأَی رَسُولُ اللَّهِ(ص) امْرَأَةً فَأَعْجَبَتْهُ فَدَخَلَ عَلَی أُمِّ سَلَمَةَ وَ گانَ یوْمُهَا فَأَصَابَ مِنْهَا وَ خَرَجَ إِلَی النَّاسِ وَ رَأْسُهُ یقْطُرُ فَقَالَ: أَیهَا النَّاسُ! إِنَّمَا النَّظَرُ مِنَ الشَّیطَانِ، فَمَنْ وَجَدَ مِنْ ذَلِگ شَیئاً فَلْیأْتِ أَهْلَه».[1]

با آن‌که این حدیث در منبع معتبری آمده، برخی از حدیث‌شناسان؛ اما سندش را ضعیف می‌دانند،[2] ولی برخی دیگر سندش را صحیح و قابل پذیرش دانسته‌اند.[3]

به هر حال و با فرض پذیرش سند، این گزارش با عصمت رسول خدا(ص) منافاتی ندارد؛ چرا که نگاه به دیگران -در بسیاری از موارد- از امور اختیاری نیست تا تکلیفی به آن تعلق گیرد.[4] علاوه بر این، نگاه به صورت و دستان زنان نامحرم حرام نیست.[5]

برخی نیز احتمال دادند که این رخداد، قبل از وجوب حجاب بوده است.[6]

همچنین برخی معتقدند که رسول خدا(ص) با این رفتار و گفتار به دنبال آموزش به دیگران بود،[7] همان‌گونه که در روایت مشابه دیگری آمده است: رسول خدا(ص) به گروهی از مردم فرمود: چنانچه نگاه هر یک از شما به زن زیبایی افتاد، لازم است، نزد همسر خود رفته (و نیازهایش را برطرف کند)؛ زیرا (اگر اندیشه شود، به این نتیجه خواهد رسید که) همسر او همان چیزی را دارد که آن زن زیبا داشت![8]

به هر حال پیامبر(ص) نیز مانند دیگر انسان‌ها بود و این‌گونه نبود که با دیدن زنان زیبا هیچ احساسی را در خود نیابد، به این واقعیت در آیه 52 سوره احزاب نیز اشاره شده است. آن‌جا که می‌فرماید:

«لا یَحِلُّ لَکَ النِّساءُ مِنْ بَعْدُ وَ لا أَنْ تَبَدَّلَ بِهِنَّ مِنْ أَزْواجٍ وَ لَوْ أَعْجَبَکَ حُسْنُهُنَّ إِلاَّ ما مَلَکَتْ یَمینُ...».

بعد از این -حتی اگر زیبایى زنانی تو را به شگفت آورد- نه ازدواج با هیچ زن دیگری بر تو حلال است و نه این‌که یکی از همسرانت را طلاق دهی و همسر جدیدی را به جای او برگزینی.[9] 

[1]. کلینی، محمد بن یعقوب، کافی، محقق، مصحح، غفاری، علی اکبر، آخوندی، محمد، ج 5، ص 494، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، 1407 ق‏.

[2]. مجلسی، محمد باقر، مرآة العقول فی شرح أخبار آل الرسول(ع)، محقق، مصحح، رسولی، سید هاشم، ج 20، ص 301، تهران، ‌دار الکتب الإسلامیة، چاپ دوم، 1404 ق.

[3]. مجلسی اول، محمد تقی، روضة المتقین فی شرح من لا یحضره الفقیه، محقق، مصحح، موسوی کرمانی، سید حسین، اشتهاردی، علی‌پناه، طباطبائی، سید فضل‌ الله، ج 9، ص 436، قم، ‌مؤسسه فرهنگی اسلامی کوشانپور، چاپ دوم، 1406 ق.

[4]. مرآة العقول فی شرح أخبار آل الرسول(ع)، ج ‏20، ص 301 – 302.

[5]. همان.

[6]. همان.

[7]. روضة المتقین فی شرح من لا یحضره الفقیه، ج 8، ص 345.

[8]. کافی، ج 5، ص 494.

[9]. ر. ک: «اشکال نداشتن نگاه به زنان زیبا بدون قصد شهوانی»، 47031.