بر اساس طبیعت بدن انسان که در روایات نیز به آن اشاره شده است، بهترین راه‌کار برای سحرخیزی این است که انسان شب‌های تابستان را زودتر بخوابد تا خواب به نسبت کاملی داشته باشد، به‌گونه‌ای که تا هنگام نماز شب حداقل پنج الی شش ساعت خوابیده باشد. در این صورت هم می‌تواند نماز شب بخواند و هم فضیلت بیداری بین الطلوعین را درک کند، و هم به کارهای روزانه‌‌اش برسد و هم از کار و تلاش روزانه بازنماند. حال اگر این کار ممکن نبود، می‌توان بعد از خواندن نماز شب و بعد از مقداری بیداری بعد از نماز صبح و گفتن بعضی از ذکرهای مخصوص بین الطلوعین، مقداری استراحت کرد. در این صورت هم فضیلت نماز شب را درک کرده، هم مقداری از بین الطلوعین را بیدار بوده، و هم کارهای روزانه‌‌‌اش بر زمین نمی‌ماند.[1]

یکی از راه‌های جبران کم‌خوابی در تابستان، خواب قیلوله و یا خوابیدن یکی دو ساعت قبل از نماز ظهر است که متأسفانه روند فعالیت‌های اداری، تجاری با چنین خوابی همخوان نیست، اما افرادی که الزامی به کار و یا مطالعه در این ساعات را ندارند، می‌توانند خواب قیلوله را جبران بی‌خوابی شب‌های کوتاه تابستان قرار دهند.

[1]. برای اطلاع بیشتر، ر. ک: راه جبران فضیلت نماز شب از دست رفته؛ بررسی روایات دال بر جواز خواب بین الطلوعین؛ راه بیدار شدن برای نماز شب؛ راهکار و دستور العمل برای بیدار شدن نماز صبح؛ میزان خواب طبیعی.