نماز در دین اسلام از واجبات مهمی است که حتی در سخت‌ترین شرایط نباید ترک شود. به عنوان نمونه حتی فردی که به صورت تن به تن در حال نبرد است و یا خدای‌ناکرده در حال غرق‌شدن است نیز نباید نماز را ترک کند؛ بلکه باید آن‌را با روش‌های جایگزین به جا آورد.

از این‌رو در مورد پرسش مطرح شده، ابتدا باید گفت؛ کم پیش می‌آید که پدر و مادر غیر مسلمان و یا حتی مسلمان غیر معتقد، فرزندانشان را از نمازخواندن بازدارند، البته اگر این نماز مشکلی برای آنها ایجاد نکند. مثلا هنگامی که کار ضروری دارند، فرزند به بهانه نماز، از انجام خواسته آنها خودداری کند و موجب رنجاندنشان شود. و گرنه، اگر فرزندی در کنار نماز، احترام بزرگ‌ترها را رعایت کند، با اطرافیان خوش‌رفتار باشد، و دیگر آموزه‌های اخلاقی و دینی را به خوبی رعایت کند، چه بسا آن پدر و مادر غیر معتقد نیز این رفتار ایمانی او را پسندیده و تشویق به ارتباط با خدا و خواندن نماز و انجام دیگر تکالیف الهی ‌شوند.

در تاریخ صدر اسلام نیز گزارش شده است که فرزند جوانی بعد از پذیرش اسلام و انجام دستورات این دین، رفتار بهتری نیز با والدین خود داشت و همین باعث شد تا آنان نیز مسلمان شوند.[1]

بنابر این، لازم نیست که شما از همان ابتدا به شیوه‌ای نماز بخوانید که برای پدر و مادرتان حساسیت‌برانگیز باشد.

اگر این امکان وجود دارد که نمازتان را خارج از خانه بخوانید و از محیط‌هایی مانند مسجد، مدرسه، دانشگاه بهره گیرید چه بهتر، و گرنه اگر واکنش والدین شما در برابر نمازتان بسیار شدید است، روش تقیه را پیش گیرید و مخفیانه نماز بخوانید. اما اگر این روش هم ممکن نبود و نماز خواندن در برابر پدر و مادر غیر معتقد، برای شما خطر جانی دارد و یا  آسیب‌‌های بسیار سنگین جسمی و مالی را متوجه شما می کند، می‌توانید از روش‌های جایگزینی مانند نماز نشسته و خوابیده استفاده کنید؛ زیرا بسیار بعید است که فردی با این روش‌ها نیز نتواند به صورت مخفیانه نمازش را به جا آورد.

البته توبیخ فرزند از سوی والدین و یا تنبیه مختصر و قابل تحمل و مواردی از این دست، دلیل آن نخواهد شد که به روش‌های جایگزین روی آورید؛ بلکه بر اساس دستورالعمل موجود در آیه 15 سوره لقمان، تلاش کنید تا با روش‌های دیگر و رفتار نیکو با آنان،‌ دل آنها را به دست آورید.

[1]. کلینى، محمد بن یعقوب، کافی، ج ‏2، ص 160، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ چهارم، 1407ق.