[1]. شیخ مفید، الارشاد فی معرفة حجج الله علی العباد، ج 2، ص 78، کنگره شیخ مفید، قم، چاپ اول، 1413ق؛ ابن کثیر دمشقی‏، البدایة و النهایة، ج 8، ص 172، دار الفکر، بیروت، بی‌تا؛ کاشفى سبزوارى‏، ملا حسین، روضة الشهداء، ص 383، نوید اسلام‏، قم، چاپ سوم، 1382ش.

[2]. «... السَّلَامُ عَلَى حَجَّاجِ‏ بْنِ‏ مَسْرُوقٍ‏ الْجُعْفِی»؛ سید ابن طاووس، رضی الدین علی، الاقبال بالاعمال الحسنة، ج 2، ص 714، دار الکتب الإسلامیة، تهران، چاپ دوم، 1409ق. ‏

[3]. ابو مخنف کوفی، لوط بن یحیی، وقعة الطف، محقق و مصحح: یوسفی غروی، محمد هادی‏، ص 229 – 230، دفتر انتشارات اسلامی، قم، چاپ سوم، 1417ق.

[4]. نماز خوف در حال جنگ، در نماز دو رکعتی (صبح) و نمازهای چهار رکعتی (ظهر، عصر، عشاء) –به صورت شکسته و دو رکعتی- به این صورت خوانده می شود: لشکر اسلام دو دسته شوند و امام جماعت با یک دسته از آنها نماز را شروع کند و یک رکعت را با آنها بخواند آنگاه این دسته خود فوراً رکعت دیگر را بجا آورده و سلام دهند و به جنگ روند تا دسته بعدى بیایند و امام جماعت همچنان نشسته باشد تا آنها بیایند و رکعت دوّم را با این دسته دوم شروع کند و پس از بجا آوردن دو سجده، در حال تشهد بنشیند تا آنها رکعت بعدى را بجاى آورند و تشهد و سلام را با یکدیگر بدهند. در نماز مغرب‌؛ امام جماعت دو رکعت را با یک دسته و رکعت دیگر را با دسته دیگر بخواند و در تقدیم و تأخیر مختار است. علامه حلّی، حسن بن یوسف، تبصرة المتعلمین فی أحکام الدین، محقق و مصحح: یوسفی غروی، محمد هادی، ص 54، ‌مؤسسه چاپ و نشر وابسته به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، تهران، چاپ اول، 1411ق.

[5]. وقعة الطف، ص 232؛ و ر.ک: طبری، أبو جعفر محمد بن جریر، تاریخ الامم و الملوک(تاریخ طبری)، تحقیق: ابراهیم، محمد أبو الفضل، ج 5، ص 439 – 441، دار التراث، بیروت، چاپ دوم، 1387ق.