1. یکی از مبطلات نماز، حرف زدن از روی عمد است؛ یعنی اگر عمداً حرف بزند حتّى یک جمله، یا یک کلمه، حتّى کلمه دو حرفى مانند «من» و «ما» نماز باطل است، بلکه بنا بر احتیاط واجب[1] اگر دو حرف معنی‌دار هم نباشد نماز باطل می‌شود. اما سخن گفتن از روى سهو و فراموشى و نسیان، نماز را باطل نمی‌کند.[2] و اگر نمازگزار از روی سهو و فراموشی حرفی بزند، پس از نماز باید دو سجده سهو بجا آورد.[3]
2. اگر سجده سهو را بعد از سلام نماز عمداً به جا نیاورد، معصیت کرده و واجب است هر چه زودتر آن را انجام دهد و چنان‌چه سهواً به جا نیاورد، هر وقت یادش آمد باید فوراً انجام دهد و لازم نیست نماز را دوباره بخواند.[4]
3. در حرف زدن عمدی که موجب باطل شدن نماز می‌شود، فرقی میان صحبت کردن به زبان فارسی، و یا عربی و یا هر زبان دیگری نیست. و اگر سهواً باشد، باید سجده سهو بجا آورد.

---