در مورد حکم استفاده از کراوات و پاپیون در اسلام باید گفت؛ در منابعی که احکام اولیه از آنها استنباط می‌شود، دلیلی که صریحاً ناظر به ممنوعیت استفاده از چنین تزییناتی باشد وجود ندارد.[1]
اما برخی فقها با این برداشت که کراوات و پاپیون، لباس ویژه کفار بوده و مسلمانان نباید خود را شبیه کفار کنند، استفاده از این تزیینات را مصداقی برای تشبه به کفار دانسته و به همین دلیل آن‌را ممنوع اعلام کرده‌اند.[2]
گروهی دیگر با آن‌که چنین ممنوعیتی را در حد حرمت نمی‌پذیرند، اما استفاده از آنها را شایسته یک مسلمان نمی‌دانند.[3]
به هر حال، در این‌گونه موارد که به تعیین مصداق برمی‌گردد و نه بیان حکم، در نهایت این خود مکلف است که باید به این نتیجه برسد که امروزه که کراوات و پاپیون، جهانی شده و به ملیت و یا دین خاصی هم منحصر نیست، آیا باز هم استفاده از آنها در منطقه زندگی او، تشبه به کفار و یا ترویج فرهنگ آنان به‌شمار می‌آید یا خیر؟ که در فرض اول، استفاده از آنها ممنوع بوده و در فرض دوم ممنوعیتی نخواهد داشت. بر این اساس، ممکن است که با توجه به زمان و مکان استفاده، حکم آن نیز متفاوت باشد. به عبارتی ممکن است استفاده از کراوات در یک کشور، امری کاملاً عادی تلقی شده و نشانی از تعلق و یا تمایل به یک مکتب خاص از آن برداشت نشود که ممنوعیت آن وجهی ندارد، اما اگر فردی در منطقه‌ای دیگر از آن استفاده کند، عرف جامعه آن‌را نشانی از تمایل استفاده‌کننده به فرهنگ کفار می‌دانند که در این صورت نباید از آن استفاده کرد.
در نهایت باید گفت؛ شایسته‌تر آن است که پوشش مسلمانان به‌گونه‌ای باشد که کمترین احتمال ترویج فرهنگ بیگانه از آن برداشت نشود.

---