لطفا صبرکنید
بازدید
16141
16141
آخرین بروزرسانی:
1393/10/05
کد سایت
fa35865
کد بایگانی
43414
نمایه
کفایت حمد و سوره امام جماعت از اقتداگنندگان
طبقه بندی موضوعی
گوناگون
- اشتراک گذاری
خلاصه پرسش
چرا در نمازهای واجب، حمد و سوره امام جماعت از اقتداکنندگان کفایت میکند؟
پرسش
فلسفه اینکه در رکعت اول و دوم؛ امام جماعت، حمد و سوره را به جای مأمومین میخواند و آنها سکوت میکنند ولی بقیه موارد؛ مثل رکوع، سجود یا رکعت 3 یا 4 را خودشان میخوانند، چیست؟
پاسخ اجمالی
بر اساس روایاتی که از معصومان(ع) رسیده، دلیل این موضوع آن است که خداوند در سوره اعراف آیه 204، هنگام قرائت قرآن، ما را از سخن گفتن بازداشته و دعوت به گوش فرا دادن و خاموش بودن نموده است.
امام باقر(ع) میفرماید: «اگر پشت سر امام بودى در دو رکعت اوّل هرگز چیزى [از حمد و سوره را] مخوان، بلکه خاموش باش و قرائت امام را گوش کن، و در دو رکعت آخر نیز هرگز چیزى مخوان؛ زیرا خداوند به مؤمنان خطاب میفرماید: "و هنگامى که قرآن خوانده شود، به آن گوش فرا دهید و سکوت کنید تا مشمول رحمت شوید".[1] دو رکعت آخر نمازهاى چهار رکعتى نیز تابع دو رکعت نخستین است و همان حکم را دارد».[2]
بر این اساس، پشت سر امام، مأموم نباید حمد و سوره را قرائت کند. البته این حکم مربوط به خواندن حمد و سوره است و منافات با ذکر تسبیحات(در دو رکعت آخر) ندارد.
همچنین از ظاهر این حدیث استفاده میشود که مطلق شنیدن قرآن موجب خاموش ماندن و گوش فرا داشتن به آن نمیگردد، بلکه این امر زمانى واجب است که شخص در نماز جماعت و پشت سر امام باشد، و مؤیّد این نظر پارهاى احادیث وارده است؛ مانند این حدیث زیر:
از امام صادق(ع) در مورد قرائت پشت سر امام جماعت پرسیدند؟ و آنحضرت فرمود: «هرگاه پشت سر امامى باشى که او را دوست میدارى و به او اعتماد دارى (یعنى از شیعیان بوده و عادل باشد و فسق ظاهر نداشته باشد)، پس قرائت او از قرائت تو کفایت میکند، ولى اگر بخواهى میتوانى در اخفاتیّه خود قرائت کنى، امّا اگر نماز جهریّه باشد خاموش باش و به قرائت امام گوش فرا ده، چنانکه خداوند متعال فرموده است: گوش دهید تا مورد رحمت قرار گیرید». شخصى پرسید: اگر امام کسى باشد که به او اعتماد نداشته باشم و بد مذهب یا فاسق باشد، آیا به او اقتدا کنم و خود قرائت کنم؟ آنحضرت فرمود: «پیش از او نماز خود را به جاى آر، یا بعد از او نماز را بخوان...».[3]
امام باقر(ع) میفرماید: «اگر پشت سر امام بودى در دو رکعت اوّل هرگز چیزى [از حمد و سوره را] مخوان، بلکه خاموش باش و قرائت امام را گوش کن، و در دو رکعت آخر نیز هرگز چیزى مخوان؛ زیرا خداوند به مؤمنان خطاب میفرماید: "و هنگامى که قرآن خوانده شود، به آن گوش فرا دهید و سکوت کنید تا مشمول رحمت شوید".[1] دو رکعت آخر نمازهاى چهار رکعتى نیز تابع دو رکعت نخستین است و همان حکم را دارد».[2]
بر این اساس، پشت سر امام، مأموم نباید حمد و سوره را قرائت کند. البته این حکم مربوط به خواندن حمد و سوره است و منافات با ذکر تسبیحات(در دو رکعت آخر) ندارد.
همچنین از ظاهر این حدیث استفاده میشود که مطلق شنیدن قرآن موجب خاموش ماندن و گوش فرا داشتن به آن نمیگردد، بلکه این امر زمانى واجب است که شخص در نماز جماعت و پشت سر امام باشد، و مؤیّد این نظر پارهاى احادیث وارده است؛ مانند این حدیث زیر:
از امام صادق(ع) در مورد قرائت پشت سر امام جماعت پرسیدند؟ و آنحضرت فرمود: «هرگاه پشت سر امامى باشى که او را دوست میدارى و به او اعتماد دارى (یعنى از شیعیان بوده و عادل باشد و فسق ظاهر نداشته باشد)، پس قرائت او از قرائت تو کفایت میکند، ولى اگر بخواهى میتوانى در اخفاتیّه خود قرائت کنى، امّا اگر نماز جهریّه باشد خاموش باش و به قرائت امام گوش فرا ده، چنانکه خداوند متعال فرموده است: گوش دهید تا مورد رحمت قرار گیرید». شخصى پرسید: اگر امام کسى باشد که به او اعتماد نداشته باشم و بد مذهب یا فاسق باشد، آیا به او اقتدا کنم و خود قرائت کنم؟ آنحضرت فرمود: «پیش از او نماز خود را به جاى آر، یا بعد از او نماز را بخوان...».[3]
نظرات