منظور از «فنا» در عبارت «حلت بفنائک»، فانی شدن نیست؛ بلکه معنای «فِناء» به کسر فاء، آستانه، پیشگاه و درگاه است.[1] بر این اساس، معنای «و علی الارواح التی حلّت بفنائک» این است: و [سلام] بر روح‌هایی که در آستانه تو فرو آمدند.
البته این عبارت، کنایه‌ای از فدا شدن شهیدان کربلا در پیشگاه با عظمت سرور و سالار شهیدان بوده و بیانگر تسلیم بودن آن شهیدان والا مقام در برابر خواست و اراده امام و مولای خود است.
بنابراین، از آن‌جا که اهل‌بیت(ع) فانی کامل در خداوند هستند، انسان نیز می‌تواند فانی در اهل‌بیت(ع) شود؛ زیرا فانی شدن در آن حضرات، عین فانی بودن در خداوند است. لازمه این فانی شدن تسلیم بودن در برابر اراده و خواست آنها است که عین تسلیم بودن در برابر اراده و خواست الهی است. افرادی؛ مانند جناب زهیر و وهب نیز در لحظات آخر فانی و تسلیم در برابر اراده و خواست امام شدند.

---